Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

598 Cap. CXXXIY. De sancto Adriano ciim sociis suis.
ut inihi dicatis , quac est remuueraUo , quam exspectatis per ista
tonncuta. Acl hoc dixerunt saucti: oculus uou vidit uec aurls au-
divit nec iu cor honiinls adscendit, quae praeparavlt dominus dili-
gcutibus se perfccte. Tunc Adrianus in niedium prosiliens ait:
aunotate nie cuni istis , quia et ego christianus sum. Quod cum
iniperator audivissct , nolcutem sacrificare vinctum fcrro in carcere
posuit. Natalia vero uxor ejus , audiens viruni suum in carcere,
scidit veslimcnfa sua flens pluiimum ct cjnlans. Sed cum audi-
visset, quod propter fidem Christi incarceratus fuisset, gaudio
repleta ad carcereiu cucurrit et vincula viri sui et aliorum osculari
coepit. Erat enim christiana , scd proplcr persecutionem se non
publicaverat. Et dixit ad virnni : beatus es, doinine mi Adiianc,
quia invcnisti divitias , quas uon dimiserunt parcntes tui , quibus
egebunt lii, qni multa possident, qnando non crit foenerandi tempus
iiec mutno accipicndi, ')dum nullns de poena alium liberahit nec
pater filium iicc mater filiam ncc scrvus domiiium ncc ainicus ami-
cum nec diviliae possessorcm. Cuinque cum admonuisset, ut om-
neiu gloriam terrcuain contemuerct ct ainicos et pareutes spcrncret
ct semper ad coclestia cor habcrct, dixit ad eam Adrianus: vadc,
soror niea, tempore passiouis nostrae acccrsam te, ut videas fiuem
nostrum. Sicque virum suum aliis sanctis recommcndans, ut eum
scilicet confortarcnt , rediit iii doinum suain. Postinodum audicns
Adrianus dicm passionis suae adesse , dans muncra custodibus ct
-)sanclos, qui secum erant , iii fidejnssores abiit domuin vocare
Nataliam , sicut ci jurainento promiscrat, ut eorum passionibus
praescns esset. Quidam autem eum vidcns praecurrit ct nuntiavit
Nataliac diccns: absolntus cst Adrianus et ecce venit. Quod illa
audicns uon crcdcbat dicens: ct quis potuit eum absolvere a vin-
culis? Non mihi contingat, ut absolvatur a viuculis ct scparctur
a sanctis! Dum hoc loqucretur , puer domcsticns venit diccns: en
dominus meus diinissus cst. lila aulem putans, quod marlirium
refugisset, amarissime flcbat, ct cum vidissct euiu , surgeus vclo-
cius ostium doinus contra oum clausit et dixit: longc a inc cfficia-
tur, qui a Deo corruit, nec mihi contingat loqui ori iilius, pcr quod
doininum suum abnrgavit. Et convcrsa ad cuiu dixit: o tu miser
sine Deo, quis te cocgit apprchcndcrc, qnod uon potuisti pcrficcre,
quis tc separavit a sanctis aul quis tc scduxit, ut reccdcres a
1) Ed. rr. iiinle : Deus loeo coiijiincliuiiis dum logit. 2) Ed. Tr. : sniiclis
— f i d ej u s s o r i b 11 1 i>rHefert.