Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

774 Cap. CLXIX. De sancta Caecilia.
episcopum. Cui Tihurtius : de illo Urbano dicis, qui toticiis (iain-
natus est et adhuc in latchris coiiinioratur? hic, si invciitus fucrit,
cremahitur ct nos in illius flaminis paritcr involvemur , ct duiu
quaeriums dirinitatem latcntem in coelis, incurremus furorem cx-
urentem in tcrris. Cui Caecilia; si hacc sola cssct vila, justc
hanc perdere timercmns; est autcm alia mclior, quae nunquam
amittitur, quain nohis Dei filius enarravit. Oiunia cnim, quac
facta sunt, filius ex patrc gcnitus condidit, universa autcin, quae
condita sunt, cx patre proccdens spiritus animavit. Hic igilur filius
Dei in mundum venicns verhis et miraculis aliani vitam essc nobis
raonstravit. Cui Tihurtius : certe nnum Dcum esse asscris, ct
quomodo nunc trcs esse testaris ? Rcspondit Caecilia: sicut in
una hominis sapientia sunttria, scilicet ingcniuin , mcmoria et in-
tellectus, sic et in una divinitatis csscntia tres pcrsonae csse possunt.
Tunc coepit ei de adventu filii Dei et passione praedicarc et mul-
tas congruitatcs ipsius passionis ostcndcre. Nain idco , inquit,
filius Dei cst tentus, ut gcnus humanum dimittatur pcccato detcntum;
bcncdictus nialcdicitur, ut homo malcdictus bcncdictionem conse-
quatur; illudi se patitur, ut hoino ab illusione dacmonum lihcretur;
spincam coronam acccpit in capitc , ut a nohis scntentiam aufcrat
capitalem; fcl suscipit amarum, ut sanarct hominis dulccm gustum;
cxspoliatur, ut parcntum noslrorum nuditatcm opcriat; in ligno
suspcnditur, ut ligni pracvaricationcm tollat. Tunc Tihurtius
fratri suo dixit: miscrcre mci et perduc mc ad homincm Dci, ut
purilicatioiiein accipiam. Ductus igitur ct puriritatus angelos Dci
saepc vidcbat et omiiia , quac postulabat, protinus obtinchat.
Valerianus igitur ct Tiburtius clcniosinis insistchant ct sanctorum
corpora, qnos Aimachius pracfcctus occidchat, scpullurac tradcbant.
Quos Almachius ad sc vocans , cur pro suis scclcribus damiiatos
sepclircnt, inquisivit. Cui Tiburtius :
uliiiam illorum servi csscmus,
quos tu damnatos appcllas! Qui contcinscrunt illud , quod vidcli;r
cssc ct non cst , et iiivcnerunt illud, quod non videtur cssc et cst.
Cui pracfcctus: quidiiam cst illud ? Et Tiburlius: quod vidctur
essc et non cst, cst oninc, quod in hoc mundo cst, quod hoiuinem
ad non cssc pcrducil; quod vcro iion vidctur essc ct cst, est vila
justorum ct poena malorum. Cui praefcctus: non puto, quod mentc
tua loquaris. Tunc juhct adstarc Valcriaiiuin dicciis ci : quoniam
noii cst sani capilis fratcr tuus , tu sallcm polcris sapiciilir dare
rcsponsuin; constat plurimuni vos errarc, qui gaudia rcspuilis ct