Legenda aurea : vulgo historia Lombardica dicta ad ... - Pot-pourri

748 Cap. CLXVl. De sancto Martlno episcopo.
ccTo siim. Tunc ille a spiiitu sancto doctus ait: doniinus Jcsws
Clnistus uon se purpuratum , inquit, ct d^adematc reniteutem ven-
turum esse praedixit , ego Cliristum nisi in eo habitu ct forma,
qua passus est , nisi crucis stigmata praeferentem vcnisse non cre-
dam. Ad hanc vocem ille disparuit et totam cellam foetore com-
plevit. Martinus autem obitum suum longc ante praescivit, quem
etiam fratribus revelavit. Intcrca Candacenseni djoecesiu causa
sedandae discordiac visitavit, pergens vero vidit mergos in flumine
piscifous insidiantcs et quosque capieutes: forma, inquit, hacc dac-
nionum est, insidiantur incautis, capiunt nescientcs , captos devo-
rant, saturari nequcunt devorantcs. laiperat igitur, ut relicto gur-
gite desertas peterent regiones , statimque gregc facto montes
silvasquc petierunt. lu illa igitur djoeccsi aliquamdiu comraoratus
viribus corporis coepit dcstitui et discipulis iudicat se jam rcsolvi.
Tunc omncs flcntes : cur nos , inquiunt , pater, deseris aut cui nos
desolatos relinquis? invadent enim gregem tuum lupi rapaccs. Et ille
corum motus precibus fletibusque flens quoque sic oravit: doniine, si
adhuc populo tuo sum nccessarius, non recuso laborem, fiat voluntas
tua. Dubitavit enim paene, quod mallet, quia ncc hos deserere
nec a Christo volebat diutius separari. Itaque cum aliquamdiu
molcstia fcbrium tcneretur et a discipulls rogaretur, ut in Icctulo
6uo , ubi in cilicio et cinere dccumbebat, stramentum aliquod
poneretur: non decet, inquit, filii, christianum nisi in cilicio et
cinere mori ; ego si vobis aliud cxcniplum rclinquo, ipsc pcccavi.
Oculis ac Kianibus in coelum semper intentus invictum ab oratione
spiritum non relaxabat, et cum supinus scmper jaceret ct a pres-
foiteris rogarctur, ut corpusculum mutatione lateris rclcvarct: sinitc
nie , inquit, fratrcs , sinite coclum potius rcspiccre, quam terram,
ut spiritus ad doniinum dirigatur. Et hacc diccns vidit d^^abolum
assistcrc: quid hic , inquit, adstas, cruenta bcslia? nihil in nic fu-
nestum rcperics , Abrahae me sinus rccipict. Et in hac vocc sub
Arcadio et Honorio , qui cocpcrunt circa annum doniini CCCXCV,
vitae ejus LXXXI spiritum Dco rcddidit vultusquc cjus tamquara
jam glorifu^atus rcsplcnduit ac chorus angclorum ibidcni concincns
n roultis auditus fuit. Ad cjus transitum Pictavi sicut Turonici
convencrunt ibiquc magna altcrcatio orta est. Dicebant enim Pidavi:
nostcr est monachus, nos rcquirimus comnicndatum. Quibus illc:
vobis ablalus cst nobis a Dco donatus. Noctc igilur nicdia Pictavi
omncs pcnilus sopiuntur ct sic a Turonicis pcr fcncstram cjcclus