Memoire van Toelichting Wfz-kst-32398-3[1] MvT ... - GGZ Nederland

versterkt. Aangezien de commissie daarbij niet zal worden belast met de
strafrechtelijke beoordeling van eventuele strafbare gedragingen, zal van
criminalisering of stigmatisering van patiënten geen sprake kunnen zijn.
Verder worden complementaire criteria gehanteerd bij de afweging in
welke instelling een persoon met een psychische stoornis of een
verstandelijke beperking zorg moet ondergaan. Het onderhavige
wetsvoorstel en het wetsvoorstel verplichte geestelijke gezondheidszorg
zullen ook in dit opzicht naadloos op elkaar moeten aansluiten. Tussen de
(forensische) patiënten bestaan onderling grote verschillen. Het is van
groot belang dat bij de plaatsing, overplaatsing en overbrenging
gedifferentieerd kan worden naar categorieën van (forensische) patiënten.
Zowel binnen de forensische zorg als de reguliere geestelijke gezondheidszorg
komen personen van alle categorieën voor. Per individueel
geval moet gezocht worden naar de meest passende behandeling. Daarbij
moet over en weer gebruik kunnen worden gemaakt van de specifieke
expertise en mogelijkheden die binnen de forensische zorg en de
geestelijke gezondheidszorg voor handen zijn.
Verder zal ook na afloop van de verleende forensische zorg moeten zijn
voorzien in een goede aansluiting. Het is immers zeer goed denkbaar dat
aan een forensische patiënt met een psychische stoornis of een verstandelijke
beperking ook na afloop van de strafrechtelijke titel onvrijwillige
zorg moet worden verleend, omdat hij voldoet aan het criterium van
onvrijwillige zorg. Om die reden stellen wij voor om de strafrechter de
bevoegdheid te geven om een zorgmachtiging op grond van de Wet bopz
af te geven bij een verzoek om verlenging of beëindigen van de forensische
zorg. Hierin wordt voorzien in het tweede lid van artikel 2.3.
In het licht van het voorgaande moet tevens aandacht worden besteed
aan degenen die op grond van artikel 15, vijfde lid, van de Penitentiaire
beginselenwet in een psychiatrisch ziekenhuis verblijven. Voor alle
personen die vanuit detentie worden overgeplaatst naar een
GGz-instelling, gaat de Wet bopz gelden. Dit wordt bepaald artikel in 6.6.
Dit betekent dat er in het onderhavige wetsvoorstel geen onderscheid
meer wordt gemaakt tussen vrijwillige en onvrijwillige overplaatsing. In
de huidige situatie zijn bij de vrijwillige overplaatsing nog de rechtspositionele
regels uit boek 7 van het Burgerlijk wetboek van toepassing. Een
dergelijke overplaatsing wordt in het onderhavige wetsvoorstel niet
opgevat als vrijwillig, aangezien de gedetineerde nog steeds valt onder de
werking van de strafrechtelijke titel. In alle gevallen van overplaatsing op
grond van artikel 15, vijfde lid, Pbw, zal er een zorgmachtiging moeten
worden afgegeven door de Bopz-rechter. Er wordt in zo’n geval door of
namens de Minister van Justitie een indicatie gevraagd. Doordat de
rechter de zorgmachtiging afgeeft is ook hier sprake van een bevestiging
van de indicatie door middel van de uitspraak van de rechter. Zoals eerder
in deze paragraaf wordt beschreven, kan door middel van een
zogenoemde indien-bepaling de samenhang met het wetsvoorstel
verplichte geestelijke gezondheidszorg tot uitdrukking worden gebracht.
Indien dit wetsvoorstel door de Staten-Generaal wordt aanvaard en in
werking treedt, is tevens een zorgplan (opgemaakt door een daartoe
gespecialiseerde arts), bedoeld in artikel 5:7 van het wetsvoorstel
verplichte geestelijke gezondheidszorg vereist.
Bij het vorenstaande moeten de samenhangende rechtspositionele regels
helder worden beschreven. In het onderhavige wetsvoorstel wordt
uitgegaan van de bestaande rechtsposities, op grond van de Beginselenwet
verpleging ter beschikking gestelden, de Penitentiaire beginselenwet
en de huidige Wet bopz. Bij de consultatie van de betrokkenen uit
de praktijk is sterk aangedrongen op harmonisatie van de rechtsposities in
Tweede Kamer, vergaderjaar 2009–2010, 32 398, nr. 3 14