Memoire van Toelichting Wfz-kst-32398-3[1] MvT ... - GGZ Nederland

eschermen en wordt in het bijzonder ingezet bij veelplegers die veel
overlast veroorzaken. Deze ISD aanpak moet er uiteindelijk toe leiden dat
de veelpleger niet meer in crimineel gedrag vervalt en daardoor de
samenleving veel overlast bespaart. De ISD biedt plaats aan een brede
groep veelplegers. Naast verslaafden bevinden zich ook psychisch
gestoorden, dak- en thuislozen en niet-verslaafde (veel)plegers van relatief
kleine vermogensdelicten. Deze maatregel valt ook onder de artikel 2.2,
dat de reikwijdte van dit wetsvoorstel bepaald. Verder moet de ISD met
voorwaarden worden genoemd (artikel 38p, lid 4 Sr). Als algemene
voorwaarde geldt dat de betrokkene zich niet schuldig maakt een enig
strafbaar feit. Een rechter kan ook als voorwaarden stellen dat betrokkene
zich ambulant intramuraal laat behandelen.
Het penitentiair programma dat is opgenomen in artikel 2.2, onder l, is
een samenstel van activiteiten waaraan wordt deelgenomen door
personen ter verdere tenuitvoerlegging van de aan hen opgelegde
vrijheidsstraf in aansluiting op hun verblijf in een inrichting en dat als
zodanig door Onze Minister is erkend. De deelnemer aan een penitentiair
programma kan onder elektronisch toezicht worden gesteld. Een
gedetineerde kan ook ambulante zorg worden aangeboden. Dit wordt in
artikel 2.2 omschreven als poliklinische verrichtingen in het gevangeniswezen.
Hiervoor hoeven zij dus niet daadwerkelijk naar een penitentiair
psychiatrisch centrum te worden overgeplaatst. Ambulante behandelprogramma’s
kunnen een onderdeel zijn van de zorg in detentie en wordt
verstrekt door forensische poliklinieken. Als intensieve psychiatrische
behandeling nodig is kan een gedetineerde worden opgenomen op een
penitentiair psychiatrisch centrum van het gevangeniswezen. Onder
passanten worden mensen verstaan die in penitentiaire inrichtingen
wachten op plaatsing in een instelling ten behoeve van de behandeling
voor tbs met dwangverpleging.
In het kader van de voorwaardelijke invrijheidsstelling kunnen, naast de
algemene voorwaarden, verschillende bijzondere voorwaarden aan het
gedrag worden gesteld, afhankelijk van de persoonlijke omstandigheden
van de veroordeelde. Dat kunnen gedragsbeperkingen zijn, zoals een
locatieverbod, een meldingsplicht of een alcohol-en/of drugsverbod. Maar
ook voorwaarden als de verplichting om een cursus te volgen of aan
hulpverlening mee te werken, kunnen worden opgelegd. Verder moet de
voorwaardelijke gratieverlening worden genoemd (art. 13 lid 1 Gratiewet
jo art. 558 Sv).Gratie kan worden verleend onder voorwaarden die het
gedrag van een veroordeelde beïnvloeden. Zo kan als voorwaarde worden
gesteld dat een veroordeelde in overeenstemming met de op dat gebied
vastgestelde voorschriften bepaalde arbeid ten algemene nutte verricht.
Artikel 2.3
De achtergronden van dit artikel zijn toegelicht in hoofdstuk in het
algemene deel van deze toelichting dat betrekking heeft op de samenhang
met de Wet bopz en het wetsvoorstel verplichte geestelijke gezondheidszorg.
Hierin is beschreven dat dit artikel dient ter uitwerking van het
gewijzigde artikel 37 Sr. De wijziging van dit artikel dat hierna wordt
toegelicht, omvat een bepaling die de strafrechter de mogelijkheid biedt
om een machtiging op grond van de Wet bopz (dan wel het wetsvoorstel
verplichte ggz af te geven). In artikel 2.3 is bepaald bij welke rechterlijke
uitspraak of beschikking de machtiging kan worden afgegeven. In
hoofdstuk 6 van het algemene deel van deze toelichting wordt verder
ingegaan op de achtergronden van dit artikel.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2009–2010, 32 398, nr. 3 50