Memoire van Toelichting Wfz-kst-32398-3[1] MvT ... - GGZ Nederland

De NVvP is voorstander van de verplichting tot opname en behandeling,
maar vraagt zich af wat dit betekent voor de mensen die zich niet willen
laten behandelen en voor wie (nog) onvoldoende behandelmogelijkheden
zijn. De VGN vindt dat de zorgaanbieder niet verplicht kan worden tot
plaatsing indien de overeengekomen capaciteit of productie niet
toereikend is. Verder vindt de VGN de boetebepaling niet passend. Naar
aanleiding van de opmerking van de NVvP wijzen wij er op dat de
plaatsing van de forensische patiënt zo veel als mogelijk geschiedt bij de
instelling die de voor de patiënt de beste behandeling kan bieden. Vanuit
het oogpunt van de forensische patiënt vinden wij om die reden een
(indien nodig) gedwongen plaatsing en behandeling verantwoord.
Forensische patiënten met een voorwaardelijke strafrechtelijke titel
hebben zelf ingestemd met de behandeling. De bepaling die voorziet in
een verplichting tot opname en behandeling wordt slechts als ultimum
remedium ingeroepen. Dit betekent dat daarin zo veel mogelijk wordt
bezien of de betreffende instelling beschikt over de capaciteit tot opname.
Omdat de bepaling slechts bij uiterste noodzaak kan en zal worden
ingeroepen, achten wij een boetebepaling verantwoord.
De NVvP merkt naar aanleiding van artikel 6.7 op dat de mogelijkheid van
vrijwillige overplaatsing vanuit detentie naar de reguliere zorg lijkt te
vervallen en dat alle overgeplaatsten zullen moeten vallen onder een
zorgmachtiging. De NVvP merkt dit terecht op. Het is onze bedoeling om
de verschillen in rechtspositie tussen forensische patiënten in de
instellingen zo veel als mogelijk te beperken. Om die reden is bepaald dat
in alle gevallen een machtiging is vereist op grond van de Wet bopz (of de
opvolger daarvan). Dit heeft tot gevolg het verschil in rechtspositie tussen
de vrijwillig en onvrijwillig overgebrachte forensische patiënten komt te
vervallen. De NVvP maakt zich in dit verband zorgen over de motivatie
van de betrokkene voor de behandeling als de vrijwillige mogelijkheid
vervalt. Bij nadere beschouwing van artikel 6.7 hebben wij dan ook
besloten om dit artikel zodanig aan te vullen, dat de over te plaatsen
forensische patiënt de mogelijkheid wordt geboden om via een zelfbindingsverklaring
zijn rechtspositie te bepalen. Indien de zelfbindingsverklaring
wordt ondertekend vrijwillig aan de overplaatsing en de daaraan
verbonden rechtspositie van de Wet bopz (of Wet verplichte ggz). Indien
de betrokkene de verklaring niet tekent, wordt een machtiging aangevraagd.
Financiële consequenties en uitvoeringsconsequenties
De Federatie Opvang beveelt aan om de uitvoeringskosten van de AWBZ
onder de loep te nemen, teneinde daar lessen uit te trekken voor het
systeem dat wordt neergelegd in het onderhavige wetsvoorstel. In reactie
hierop kunnen wij meedelen dat wij deze aanbeveling ter harte zullen
nemen.
Aanpassingswetgeving
De Ist vraagt aandacht voor een drietal wijzigingen die aan artikel 7.6
(wijziging van de Beginselenwet verpleging ter beschikking gestelden) en
artikel 7.7 (wijziging van de Penitentiaire beginselenwet) toegevoegd
kunnen worden. De Ist stelt voor om de Ist te noemen in de opsomming
van artikel 10, tweede lid, artikel 36, eerste lid, en artikel 37, zevende lid,
van de Bvt. Wij hebben deze suggesties niet overgenomen. Wij verwijzen
naar hoofdstuk 11, waarin de rol van de Ist zeer nauwgezet is omschreven.
Tweede Kamer, vergaderjaar 2009–2010, 32 398, nr. 3 44