Memoire van Toelichting Wfz-kst-32398-3[1] MvT ... - GGZ Nederland

naar de justitiebegroting gebleven. Dit betekent dat het onderhavige
wetsvoorstel geen veranderingen aanbrengt in de bestaande aanspraken
op de WMO.
De Federatie Opvang pleit voor aansluiting met de functionele termen in
de AWBZ en de Zvw, dat uitgaat van zogenoemde aanspraken. Wij zijn
hieraan tegemoet gekomen door deze term ook in het wetsvoorstel te
gebruiken en wel in de definitie van forensische patient (artikel 1, lid 1,
sub d). Een forensische patiënt heeft een aanspraak op forensische zorg.
Wel merken wij op dat niet alle door de Federatie Opvang genoemde
termen zijn opgenomen in de AWBZ en Zvw. Wij hebben dan ook niet alle
suggesties overgenomen. Wel delen wij de vaststelling dat van de
leerervaring op het gebied van afstemming, afbakening en aansluiting
met de AWBZ en Zvw is opgedaan, het nieuwe stelsel van forensische
zorg kan profiteren. De NOvA merkt op dat de definitie van artikel 1.1 en
de uitwerking ervan in artikel 2.2, de preventief gehechte gedetineerden in
principe lijkt uit te sluiten van forensische zorg. Dat is slechts anders
indien de voorlopige hechtenis onder voorwaarden is geschorst. Wij
hebben de begripsomschrijving op dit punt verduidelijkt. De NVvR, de
Raad voor de rechtspraak en de NOvA merken op dat de begripsomschrijving
van de forensische zorg de indruk wekt dat de forensische zorg
onderdeel kan uitmaken van een door de rechter opgelegde straf. Deze
opmerking wordt door deze adviesinstanties terecht gemaakt. Wij hebben
de begripsomschrijving aangepast.
De VGN vraagt specifiek naar de afbakening met het wetsvoorstel Zorg en
Dwang. Dit wetsvoorstel ziet op de gehandicaptensector en de psychogeriatrische
sector. De VGN signaleert terecht dat in artikel 2.3 wordt
aangesloten bij de Wet bopz en het conceptwetsvoorstel Verplichte ggz en
dat het conceptwetsvoorstel Zorg en Dwang hierin niet wordt genoemd.
Het NIFP maakt opmerkingen bij artikel 2.2, lid 1, sub c, waarin is bepaald
dat onder het verlenen van forensische zorg tevens valt het plaatsen van
een persoon in een inrichting ter klinische observatie bestemd op grond
van artikel 196 Wetboek van Strafvordering (Sv.). Het NIFP beschouwt de
observatieplaatsing niet als vorm van forensische zorg. Om de NIFP
tegemoet te komen, hebben wij er voor gekozen om de verwijzing in
artikel 2.2. naar de artikelen 196, 317 en 509g van het Wetboek van
Strafvordering te schrappen. Om niettemin in de wet vast te leggen dat de
Minister van Justitie deze observatieplaatsing bekostigt, is hiertoe een
aparte bepaling opgenomen in hoofdstuk 4 dat betrekking heeft op de
inkoop en financiering.
Het OM maakt in algemene zin een opmerking over het opnemen van
strafvorderlijke bepalingen in het onderhavige wetsvoorstel. In reactie
hierop verwijzen wij allereerst naar de aanpassing die wij naar aanleiding
van het advies van het NIFP hebben gedaan. Verder verwijzen wij naar de
wijziging van artikel 37 van het Wetboek van Strafrecht die wij hierna
bespreken. Met deze twee aanpassingen wordt op een tweetal cruciale
onderdelen van het wetsvoorstel aan de opmerking van het OM tegemoet
gekomen. Het OM wijst verder op de procedure van de indicatiestelling en
stelt dat de rechter geen forensische zorg kan opleggen als dit geen
onderdeel uitmaakt van een strafvorderlijke beslissing. In reactie op dit
laatste punt van het OM, verwijzen wij naar de hieronder beschreven
nieuwe procedure van indicatiestelling, waarin geen rol meer voor de
rechter is voorzien.
De RSJ en het NIFP vragen naar de positie van jeugdigen en pleiten voor
het onderbrengen van de forensische jeugdzorg binnen de reikwijdte van
het wetsvoorstel. Er is door ons besloten de forensische zorg voor
Tweede Kamer, vergaderjaar 2009–2010, 32 398, nr. 3 34