01.09.2013 Views

De laatste melkbus (tekst) - Zuivelhistorie Nederland

De laatste melkbus (tekst) - Zuivelhistorie Nederland

De laatste melkbus (tekst) - Zuivelhistorie Nederland

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

gebeurd was!<br />

Dat verliezen van een <strong>melkbus</strong> gebeurde alleen bij het trekkervervoer. Je kon daarbij namelijk<br />

nogal wat 'gang' ontwikkelen. Vooral die jonge boerenknapen hadden daar een<br />

handje van. Overigens, trekkertractie had het voordeel dat je bij hellende wegen de trekker<br />

heel langzaam kon laten lopen. Bij een paard kon dit niet, die gaat bij slechte wegen<br />

juist 'stormen'.<br />

Ongelukken<br />

Het langzame (bussen)vervoer op de grote doorgaande wegen gaf aparte problemen, met<br />

name bij de verlichting. In Hardenberg gebruikten we knipperlichten. Dat mocht wettelijk<br />

niet, maar we hadden vergunning van de politie. Dat mocht lang niet overal. Bij<br />

mistig weer was het bussenvervoer gevaarlijk. Verkeersdeelnemers die dat wisten pasten<br />

wel op. Vreemden die niet op hun snelheid letten, veroorzaakten echter menige botsing.<br />

Op die manier is er een aantal lelijke ongelukken gebeurd.<br />

Ik herinner met het geval van een wagen die draaien moest op de weg. Dat kon net,<br />

maar dan stond hij een ogenblik zodanig dat je geen lichten zag, behalve dan de trekkerlichten<br />

aan de rechterkant. Een paar bromfietsen zijn toen zo op die [041]melkwagen<br />

gereden. In de loop der jaren hebben er ook heel wat trieste ongelukken plaatsgevonden.<br />

Als er in het winterseizoen al geen aanrijdingen gebeurden, was er vaak sprake van<br />

gierende remmen.<br />

Boodschappen<br />

Behalve <strong>melkbus</strong>sen gingen er ook monsterkistjes naar de fabriek. Later ook lege flessen,<br />

bestellingen in het algemeen dus. Overigens mocht een melkrijder niks meenemen,<br />

want er was ook wel eens het verzoek om dooie of levende kalveren mee te nemen. Dat<br />

kon natuurlijk niet. In de praktijk werd dat voorschrift weleens ontdoken. Een melkrijder<br />

ging weleens voor een boer even langs de smid om een boodschap te doen. Hoewel<br />

men formeel de rit ononderbroken moest doorvoeren, vond ik zo'n boodschapje niet zo<br />

erg.<br />

Aanvankelijk waren de boeren weinig gesteld op het trekkervervoer. Vooral als die op<br />

het erf moest draaien. '<strong>De</strong> trekker draait alles kapot'. Geleidelijk aan ging men hier anders<br />

over denken, ook al omdat je steeds minder boeren kreeg die een melkritje erbij<br />

wilden nemen. Met een trekker werd het pas een echte melkrit. Je kreeg daardoor ook<br />

andere mensen, die er wat meer tijd aan konden besteden.<br />

Loonwerkers, maar ook boeren die er wat bij wilden verdienen om zodoende die trekker<br />

meer 'bezetting' te geven. <strong>De</strong> laadcapaciteit was inmiddels fors gestegen: 204 bussen op<br />

een trekkerwagen en 100 op een paardewagen. Men liet ook op veel plaatsen aparte<br />

wagens voor trekkervervoer maken, uitgerust met brede banden. Die zakten minder in<br />

de zandwegen weg. Vaak ook heel lange wagens, soms tot 9 meter toe.<br />

Bij trekkervervoer stond er meestal één laag bussen op de wagen, maar soms was er ook<br />

een bovenlaag, met schotten. Een vrachtauto laadde vrijwel altijd in twee lagen, door<br />

▲ Heruitgave zuivelhistorienederland.nl 32 © Coberco P. H. L. Willemsens

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!