Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

18.30 uur: We zijn aangekomen bij het huis van de jongen, Sido genaamd die nog een aantal dagen
moet ‘zitten’. Twan belt aan en de vader van de jongen doet open. “Hij is er niet.” Twan kijkt de man
verbaasd aan. “Hoezo”, zegt Twan, “Ik had een afspraak met Sido dat ik hem vandaag rond etenstijd
zou ophalen.” De vader van de jongen legt uit dat zijn zoon er vandoor gegaan is en een briefje heeft
achtergelaten dat hij zich de volgende ochtend bij het bureau gaat melden. Twan is zichtbaar geïrri-­‐
teerd. “Zodra uw zoon thuiskomt, bel me dan. Ik heb tot vanavond laat dienst. Ik heb uw zoon ge-­‐
matst door hem nog een dag de tijd te gunnen om vakantie te nemen op het werk en om van ieder-­‐
een afscheid te nemen. Maar zodra ik hem nu zie lopen pluk ik hem zonder pardon van de straat.”
Twan zegt de vader van de jongen gedag en we stappen de auto in. In de auto zegt Twan: “Het liefst
laat ik hem nu even lopen en haal ik hem in de kerstperiode op. De meeste jongens vinden het in de
regel verschrikkelijk om dan in de bak te zitten. Ik maak nooit meer afspraken met die jongens. Ik
doe het niet meer!”
19.00 uur: We staan inmiddels in een andere straat. De collega van Twan parkeert het dienstvoer-­‐
tuig terwijl wij aanbellen. Een jongen doet open. Twan herkent hem meteen en legt uit dat de jongen
nog twee weken moet zitten of 450 euro moet betalen. De jongen sputtert tegen en geeft aan dat hij
enkele weken geleden met een collega van Twan een afspraak heeft gemaakt dat hij de boetes later
mag betalen. Twan: “Ok, dan zullen we dat op het bureau uitzoeken. Je gaat nu met ons mee naar het
bureau en dan bellen we onze collega.” De moeder van de jongen is overstuur en wil dat de jongen
blijft. Maar Twan is resoluut en neemt de jongen mee de auto in. We rijden richting het bureau al-­‐
waar de jongen via de arrestanteningang naar binnen geleid wordt. Ondertussen pleegt Twan een
telefoontje. De collega in kwestie geeft aan dat hij zeker geen afspraken met deze jongeman heeft
gemaakt. De jongen moet dus twee weken blijven.
20.00 uur: Nadat de administratieve handelingen die horen bij het in bewaring stellen van de jongen
zijn afgerond, rijden we richting de kermis. We lopen over de kermis. Twan hoopt dat hij Sido nog
tegenkomt. “Dan kan hij gelijk mee”, aldus Twan. Het is nog niet echt druk op de kermis. Tijdens ons
rondje over de kermis lopen we langs de projectleider die de operationele leiding heeft over de tien
agenten die kermisdienst hebben. Volgens de projectleider -­‐die zich in een commandocontainer be-­‐
vindt aan de rand van de kermis-­‐ is het broodnodig dat de politie aanwezig is. “Je weet nooit wat er
kan gebeuren. Wij zijn er om de veiligheid van burgers te garanderen. Dat is onze taak. Je kunt niet
alles overlaten aan beveiligers. Wij zijn veel beter opgeleid en geoefend om conflicten te voorkomen.
Maar ook kunnen wij criminele activiteiten zoals drugsdeals veel beter herkennen.” De projectleider
laat zien dat een van de beveiligers een steeksleutel van minstens vier kilogram zwaar gevorderd
heeft van een van de bezoekers van de kermis. Twan: “Die is vast van een van de kermisexploitan-­‐
ten.” Daarnaast heeft een bezoeker van de kermis een gevonden portemonnee afgegeven bij een van
de beveiligers. De projectleider geeft de portemonnee aan Twan. “Willen jullie deze naar het hoofd-­‐
bureau brengen? Er zit nog vijftig euro in.” Na een kort praatje vertrekken Twan, zijn collega en ik
weer van de kermis. Wanneer we terug naar de auto lopen zegt Twan dat hij het onzinnig vindt dat
er zoveel politiecapaciteit wordt ingezet voor de kermis.
109