Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

ekijken. De klantenmanager en ik blijven achter. Ik vraag haar hoe ze de samenwerking met de
politie in het algemeen ervaart. “Ik ben zeer tevreden over de samenwerking met Erik. Korte
lijntjes. Vaak hebben we aan een woord genoeg. Als ik begin over een bepaalde probleemfamilie
in de wijk dan weet hij precies waarover het gaat. Vaak heeft hij ook informatie voor mij. Omdat
we in onze regio een convenant ondertekend hebben mag hij met mij informatie delen. Hij weet
dan bijvoorbeeld dat er nog meer mensen geklaagd hebben over een probleemgezin of dat er
onlangs nog politie aan de deur is geweest. Voor ons is dat relevant in het kader van uitzetpro-­‐
cedures.” Ik vraag aan haar of zij ook wel eens specifieke informatie aan Erik geeft. “Ik denk dat
ik meer informatie van Erik krijg dan dat ik teruggeef”, antwoordt ze. “Zo geeft Erik ons informa-­‐
tie, zoals aangiften van buurtbewoners, die we kunnen gebruiken bij een uitzettingsprocedure.
Erik maakt dan ook voor ons ‘sfeerrapportages’. Uiteindelijk heeft dit ook een gezamenlijk doel:
het aanpakken van overlast in de wijk. Ons belang daarbij is dat onze huurders prettig kunnen
wonen.” Ik vraag of ze ook wel eens ‘iets’ voor Erik doet. “Wanneer Erik bijvoorbeeld aangeeft
dat het hang en sluitwerk bij een huis van ons beneden de maat is, dan kan ik kijken of we dat
kunnen verhelpen. Als Erik wat vraagt, dan probeer ik altijd mijn best te doen. Dat weet hij ook.”
Ondertussen zijn de wijkcoördinator en Erik teruggekomen. De wijkcoördinator heeft Erik be-­‐
loofd dat ze intern acties gaat uitzetten. Erik geeft aan dat hij regelmatig surveilleert in het ge-­‐
bied maar dat hij gaat proberen om er wat meer ’s avonds te surveilleren. We lopen richting de
shop alwaar Erik heeft afgesproken met de eigenaar. Ik vraag aan de wijkcoördinator hoe de
politie functioneert in netwerken: “Ik ben erg tevreden over de samenwerking met Erik. Hij
komt zijn afspraken na en dat is prettig. Maar weet je, de politie is eigenlijk niet zozeer het pro-­‐
bleem. Ik heb meer problemen met mijn eigen organisatie – de gemeente – dan met de keten-­‐
partners. Bij ons is alles vastgelegd in beleid en plannen en daardoor is het ingewikkeld om in te
spelen in problemen die soms in wijken opkomen. De wijken van Erik zijn bijvoorbeeld voor ons
geen ‘probleemwijken’. Er is daarom geen extra geld voor deze wijken beschikbaar. Als Erik aan-­‐
geeft dat hij extra verlichting bij het speelveldje wil, dan is dat dus niet mogelijk. Dat is soms wel
eens moeilijk.” Daarnaast geeft de wijkcoördinator aan dat ze niet voor individuele wijkbewo-­‐
ners iets kan betekenen, maar alleen voor het collectief: “Ik ben er voor de hele wijk. Erik is er
meer voor de individuele probleemgevallen.”
We lopen langs een huis waar Erik onlangs bemiddeld heeft bij een burenruzie. Erik: “Een bu-­‐
renruzie veroorzaakt vaak ook overlast in een straat. Ik voel me niet geroepen om alle burenru-­‐
zies op te lossen. Vaak lukt dat ook niet. De ruziemakers willen vooral bij mij hun gelijk halen. Ik
ga daarom maar een keer langs bij ruziemakers om te bemiddelen en daarna moeten ze het zelf
maar zien op te lossen.”
69