Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

Over het algemeen komt er voor mij zelf weinig uit zo’n wijkoverleg wat ik in mijn werk kan ge-­‐
bruiken. Ik ben er vooral om te laten zien dat ik burgers serieus neem.”
Erik geeft aan dat hij bij zijn aantreden als buurtbrigadier zelf een wijkoverleg in een van zijn
wijken heeft opgebouwd. “ In een van mijn wijken werd er geen wijkoverleg georganiseerd. Het
gevolg was dat veel burgers mij direct benaderde met veel dezelfde vragen. Bovendien vind ik
het belangrijk dat burgers elkaar ook zelf helpen en dat ze niet afhankelijk worden van de poli-­‐
tie. Natuurlijk, als ze echt problemen hebben kom ik langs, maar voor veel kleine gevallen kun-­‐
nen burgers elkaar ook zelf helpen en adviseren. Ik heb toen gevraagd aan een aantal inwoners
in de wijk of ze een bestuur wilde vormen en het wijkoverleg wilde organiseren. Met financiële
steun van de gemeente is dit uiteindelijk van de grond gekomen. Nu heb ik daar veel baat bij.
Wanneer burgers nu bijvoorbeeld kleine problemen hebben dan kunnen ze dit melden bij het
bestuur van de wijk. Die probeert in eerste instantie zelf het probleem op te lossen. Wanneer dit
niet lukt dan kunnen ze mij inschakelen. Andersom werkt het natuurlijk ook zo. Wanneer ik tips
en adviezen heb voor burgers, vraag ik aan het bestuur of ze mijn boodschap binnen de wijk
willen verspreiden.”
“Naast het wijkoverleg vindt ook in deze twee wijken het wijkplatformoverleg plaats. In het
wijkplatform komen de gemeente, bemoeizorg (een samenwerkingsverband tussen GGZ, wel-­‐
zijnsorganisatie, verslavingszorg, GGD en politie), de buurtbrigadier en het bestuur van het
wijkoverleg (burgers) bijeen om te spreken over de leefbaarheid van de wijk en de problemen
die er spelen. Dit overleg vindt ook een keer in de twee maanden plaats en wordt geïnitieerd
door de gemeente. Ik vind dit overleg nuttiger dan het wijkoverleg, omdat bij het wijkoverleg
veel mensen komen met klachten waarmee ik niets kan. Dan zegt een burger bijvoorbeeld dat hij
gehoord heeft dat iemand mishandeld wordt. Ik vraag dan door hoe die man dat weet en dan
krijg je een antwoord als ‘maar dat weet toch iedereen.’ Ik kan daar niet zoveel mee.” Ik vraag
wat de meerwaarde van de samenwerking is tussen de verschillende partijen die bij zo’n wijk-­‐
platform bij elkaar komen. Erik: “Ik krijg veel vragen van burgers die niet voor de politie zijn. Je
kunt dat de burger niet kwalijk nemen. Burgers weten vaak niet dat verkeersproblemen bij de
gemeente horen. Veel overlast hoort eerder bij de woningcorporatie thuis dan bij de politie. Het
voordeel dat je met elkaar zo’n wijkplatform doet is dat je burgers dus direct kunt doorverwij-­‐
zen naar de juiste partij. Je hoeft dus niet de burger van het kastje naar de muur te sturen. Je
verwijst de burger gewoon direct door. Neem straatverlichting. Ik had laatst weer een burger die
bij mij kwam klagen over de straatverlichting. Ik kon die burger toen direct doorverwijzen naar
de gemeente. Burger blij, ik blij.”
“Een ander overleg waarin ik participeer is het zorgteam van een middelbare school. Daarin zit-­‐
ten leraren, de directie van de middelbare school, de GGD en ik. Dit overleg gaat over de pro-­‐
bleemkinderen van de middelbare school. Dit overleg vindt een keer per kwartaal plaats en
wordt geïnitieerd door school. Mijn rol is dat ik soms met probleemkinderen in gesprek ga. Er
was bijvoorbeeld onlangs een leerling op school die heel agressief was tegenover medeleer-­‐
lingen en docenten. Maar het was verder wel een slimme jongen en hij presteerde goed. De
school heeft toen gevraagd of ik een keer langs wilde gaan bij de jongen om polshoogte te ne-­‐
men. De school kreeg namelijk helemaal geen contact met de ouders van de jongen. En wanneer
zo’n leerling probleemgedrag veroorzaakt, dan zit er vaak wat meer achter. Ik zag bijvoorbeeld
57