Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

“Voor een projectleider is dit het meest belangrijke wat er nu is. Hij wil een goede beurt maken op
het hoofdbureau. Het is puur belangrijk willen zijn. De capaciteit die is vrijgemaakt voor de kermis is
gewoon absurd.”
In de auto bekijkt Twan de portemonnee. Hij vindt een verzekeringskaartje. “Hij is van iemand uit
mijn wijk. Laten we kijken of de betreffende persoon thuis is.” We rijden naar het adres wat op het
verzekeringskaartje staat. Niemand blijkt thuis te zijn. Twan: “We gaan niet naar het hoofdbureau
hoor. We brengen de portemonnee wel naar ons eigen bureau, dan voeren we de portmonnee in en
kan de eigenaar deze bij ons ophalen.”
21.00 uur: Twan en zijn collega horen over de portofoon dat er nog steeds onderzoek wordt gedaan
naar een winkeloverval van vanmiddag. Een man -­‐ een bekende van Twan-­‐ heeft diverse goederen
gestolen uit een winkel en daarbij een beveiligingsmedewerker met een mes bedreigd. De man zou
vervolgens zijn gevlucht met een gele auto. Twan kent de man omdat hij in ‘zijn’ wijk gewoond heeft
en weet ook wie zijn vriendin is. Gedurende de avond heeft Twan dan ook al meerdere keren infor-­‐
matie doorgegeven aan zijn collega’s die op zoek zijn naar de man, zoals informatie over zijn moge-­‐
lijke verblijfplaatsen en de mensen met wie hij omgaat. Twan en zijn collega besluiten om te gaan
helpen met het onderzoek en rijden -­‐tegen de opdracht van de projectleider in om in de buurt van de
kermis te blijven-­‐ naar een ander stadsdeel om daar op zoek te gaan naar de gele vluchtauto (“dan
rijden we wel wat harder terug om sneller bij de kermis te zijn”). Twan: “Als we de auto vinden, we-­‐
ten we waarschijnlijk ook waar hij te vinden is.” Twan geeft aan dat het belangrijk is om nu werk te
maken van deze winkeldiefstal omdat de zaak morgen anders op de stapel met andere zaken komt te
liggen en daarmee niet de aandacht krijgt die het verdient. We rijden in een buurt waar volgens
Twan de vriendin van de verdachte woont. In het buurtje staan een aantal gele auto’s. Twan voert de
nummerborden in van de gele auto’s die we tegenkomen maar geen van de auto’s staat op naam van
de verdachte of zijn vriendin.
22.00 uur: We rijden terug naar het bureau om een hapje te eten. Twan gaat achter de computer
zitten en zoekt in het opsporingsprogramma BVO naar de gele auto. Ergens in een mutatie van een
jaar terug over een buurtonderzoek elders in de straat waar we een gele auto aantroffen, vindt Twan
de informatie die hij zoekt: “Een van de auto’s die we hebben ingevoerd blijkt van de vriendin van de
verdachte te zijn. De auto staat alleen niet op haar naam. In de mutatie staat zelfs dat wanneer de
auto voor de deur staat, de vriendin thuis is.” Twan geeft de informatie door aan zijn collega’s die
nog altijd met de zaak bezig zijn. Zijn collega’s rijden toevallig in de buurt en besluiten om een huis-­‐
zoekingsbevel te gaan organiseren. Twan geeft nog een tip mee: “Hij knijpt er zeker tussenuit, hij is
mij al een keer ontkomen. Zorg er dus voor dat je dus ook in de achtertuin een mannetje hebt staan!”
23.15 uur: We stappen weer de auto in en rijden terug naar de kermis. Bij de kermisuitgang staan
we te wachten op het einde van de kermis. Een collega van Twan vertelt over zijn ervaringen op een
landelijk politiebureau: “Er gebeurd veel minder. Er zijn minder meldingen en er spelen minder
problemen in de wijken. Maar als er wat gebeurd, dan sta je er wel langer alleen voor.” Ik vraag aan
Twan en zijn collega hoe zij de aansturing vanuit de leiding ervaren.
110