Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

van een meneer die klaagt over stankoverlast in het portaal van zijn flat. “Ik heb geantwoord dat
zodra het probleem zich weer voordoet, hij mij belt zodat ik meteen langs kan komen. Dan kan ik
zelf beoordelen of deze meneer zich aanstelt of dat er daadwerkelijk sprake is van een pro-­‐
bleem.” Ik vraag aan Johan hoe de beoordeling van problemen van burgers in z’n werk gaat.
Wanneer kom je als buurtbrigadier in actie? En wanneer is het een probleem van de buurtbriga-­‐
dier? “Kijk, ik voel me niet verantwoordelijk voor alle ongemakken van burgers. Onlangs kreeg
ik een e-­‐mail van een burger die klaagde over een kukelende haan om 05.00 uur ’s morgens. Dan
denk ik: probeer eerst maar eens zelf een oplossing te vinden. Hetzelfde geldt voor overhangen-­‐
de takken in tuinen of burenruzies. Ik ben daar niet van. Dat zijn zaken die bij het civiel straf-­‐
recht horen. Ik leg burgers altijd uit dat ik één keer langskom om te bemiddelen, maar daarna
houdt het echt op. Dan zijn burgers zelf aan zet om hun probleem op te lossen. Totdat het na-­‐
tuurlijk op een vechtpartij uitloopt, dan pas mogen ze mij of mijn collega’s weer bellen.” Johan
vindt dat deze problemen meer bij de gemeente thuishoren: “Ik werd onlangs benaderd door
burgers die klaagden over blaffende honden bij de buren. Ik vind dat eigenlijk veel meer een
zaak voor de milieuambtenaar van de gemeente. De gemeente heeft niet voor niets drie van die
bijzondere opsporingsambtenaren aangesteld. Laat hen dat maar oplossen. Een aantal van deze
bijzondere opsporingsambtenaren werkt als politievrijwilliger op het bureau. Wanneer ik dus
zo’n e-­‐mail binnenkrijg, dan vraag ik of zo’n milieuambtenaar dat wil oppakken. En dat doen ze
dan, want vaak vinden ze dat nog hartstikke leuk ook!”
15.00 uur: Johan heeft een afspraak gemaakt met een vertegenwoordiger van de plaatselijke
woningcorporatie. De woningcorporatie is een van de belangrijkste netwerk-­‐ of ketenpartners
van Johan. Enerzijds heeft hij de afspraak gemaakt voor mij, zodat hij mij kan laten kennismaken
met zijn netwerk. Anderzijds wil Johan weten hoe het met een aantal probleemgezinnen gaat.
Allereerst bespreekt hij de situatie rond een Somalische familie. Johan: “Een Somalische familie
werd gediscrimineerd door buurtbewoners. Buurtbewoners vonden dat de Somalische familie,
die pas sinds kort in Nederland woont, overlast veroorzaakte. De Somalische familie maakte
namelijk een vreselijke bende van hun tuin. Een persoon van Stichting Vluchtelingenwerk die
deze familie begeleidde heeft toen contact gezocht met de opbouwmedewerker van de gemeente
en de woningcorporatie. Naar aanleiding van dat overleg heeft de woningcorporatie besloten om
een poort te plaatsen. Hierdoor kunnen de buurtbewoners niet meer in de tuin van de Somali-­‐
sche familie kijken.” Volgens de vrouw van de woningcorporatie lijkt de Somalische familie met
rust gelaten te worden nu de poort is geplaatst, aangezien ze geen klachten meer heeft gehad.
Johan: “Dat is mooi. Ik houd de vinger aan de pools. Mochten er toch weer klachten komen, of ik
hoor van de opbouwwerker dat er weer gediscrimineerd wordt, ga ik een keer langs om te kij-­‐
ken.”
15.15 uur: Na de Somalische familie komt de inbraakgolf in appartementencomplex Meerhoven
ter sprake. De woningcorporatie is eigenaar van dit appartementencomplex en zodoende bij dit
probleem betrokken. Johan: “Ik heb een brief gemaakt die nu in de hal van het appartementen-­‐
complex hangt. In de brief roep ik de bewoners op om hun deuren goed op slot te draaien. We
denken namelijk dat de inbrekers zijn binnengekomen door de zogenaamde ‘flipmethode’, een
methode waarbij ze met speciale pasjes de deur open kunnen maken. Deze methode wordt de
laatste tijd vrij vaak toegepast in de gemeente.” Johan geeft aan dat hij op eigen initiatief deze
brief geschreven en geplaatst heeft. Ik vraag aan de woningcorporatie welke verantwoordelijk-­‐
33