Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

in het systeem staan dat z’n broer in de gevangenis zat. Dat wist natuurlijk helemaal niemand,
want dat ga je als leerling ook niet even tegen iedereen zeggen. En de ouders van de jongen wa-­‐
ren gescheiden en de vader werkte in een smartshop. Mijn rol is dat ik met zo’n jongen in ge-­‐
sprek ga en hem op z’n intelligentie wijs. Ik prijs hem feitelijk helemaal de hemel in. Voor zover
ik weet houd de jongen zich nu rustig op school. Een mooi resultaat, terwijl het voor mij maar
een kleine moeite is.” Erik is kritisch over de buurtbrigadiers die iedere week op school spreek-­‐
uur houden: “Ik heb dat een keer geprobeerd, maar dat levert niets op. Er was niet of nauwelijks
aanloop.”
Erik vindt ook dat Twitter ook een soort van netwerk is. “Twitter is een virtueel netwerk. Ik
weet het niet precies, maar ik heb al tientallen afspraken gemaakt met wijkbewoners via twitter.
Voor wijkbewoners is het een hele laagdrempelige manier om met mij in contact te komen. Ik
vraag altijd of twitteraars een foto willen meesturen van het probleem, zodat ik kan inschatten
hoe groot het probleem is.”
“Een ander overleg waar ik aan deelneem is het Jeugd Preventie Project overleg. Dit overleg
wordt geïnitieerd door de gemeente en is vooral gericht op het voorkomen van crimineel gedrag
door jongeren. Bij dit overleg zitten mensen van jeugdzorg, welzijnsorganisaties en natuurlijk de
gemeente. Zij willen ook erg graag dat ik aanwezig ben bij de overleggen. Ik vind het prima om
bij een vergadering aanwezig te zijn, maar niet te vaak. Ik vind eens in de vier maanden vergade-­‐
ren genoeg. Op enig moment wilde de gemeente iedere maand gaan vergaderen. Ik ga dat dus
gewoon niet doen. Het voegt namelijk niets toe omdat je vaak over dezelfde personen praat en er
niet of nauwelijks vorderingen gemaakt zijn. Wat heb ik daar aan? Naar mijn gevoel, maar ik kan
dat niet hard maken met cijfers, is het JPP overleg wel effectief. Onlangs heb ik voor het JPP de
ouders van een aantal ontdekkingsreizigers (jongeren die gedrag vertonen dat op de grens tus-­‐
sen baldadigheid en vernieling ligt) weten te overtuigen om hun kinderen aan een opvoedings-­‐
project te laten deelnemen. Deelname is namelijk op vrijwillige basis. Uiteindelijk is het gelukt
om 6 jongens van rond de 12 jaar te laten deelnemen aan het opvoedingsproject. En de jongens
waren allemaal hartstikke enthousiast. Het is nu nog te vroeg om te kunnen bepalen of het
daadwerkelijk effect heeft gehad, maar het lijkt positief uit te pakken bij de jongeren. Ik denk dat
het ook zeker heeft bijdragen dat ik de ouders heb benaderd, en niet bijvoorbeeld de gemeente,
omdat ik de meeste ouders ken en ik in de regel een goede band met ze heb.”
Erik heeft daarnaast ook af en toe overleg met twee woningcorporaties. “Dit noemen we ook wel
het ‘bijzondere klanten’ overleg. Dit overleg gaat dus over huurders die bijvoorbeeld verslaafd
zijn geweest. Of in de gevangenis gezeten hebben. Dit overleg vindt ongeveer 2 keer per jaar
plaats. In principe is het voor mij niet altijd even relevant, al vind ik het wel belangrijk dat ik
inzicht heb in de achtergrond van deze mensen zodat ik weet hoe ik ze moet benaderen.”
Erik legt uit dat hij naast het ‘bijzondere klanten’ overleg ook regelmatig met de woningcorpora-­‐
tie meegaat naar ‘kritieke gesprekken’: “Op verzoek van de woningcorporatie ga ik mee naar
‘kritieke gesprekken’. Dit zijn gesprekken met huurders van de woningcorporatie die veel over-­‐
last veroorzaken en die een laatste waarschuwing krijgen. In principe hoeven we natuurlijk niet
mee te gaan, want het is in eerste instantie een probleem van de woningbouwcorporatie. Maar
voor de wijk is net natuurlijk fijn als de problemen stoppen. En als politie hebben wij er natuur-­‐
58