Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

20.15 uur: Johan belt naar het slachtoffer van de brandstichting. De receptionist van het politie-­‐
bureau heeft namelijk een briefje in zijn postvak gelegd met de boodschap dat de sleutels en
telefoon van de brandstichter zijn opgehaald. Johan meldt aan het slachtoffer dat de brandstich-­‐
ter dus weer op vrije voeten is.
20.30 uur: Omdat Johan kermisdienst heeft, rijden we een aantal keer langs de kermis in de ge-­‐
meente (niet in een wijk van Johan). Er is vrij weinig te doen en daarom besluit Johan om door
zijn wijken te gaan surveilleren. Onderweg moet ik van hem een aantal kentekens noteren van
auto’s die Johan nog niet eerder gezien heeft bij bepaalde huizen.
Ik vraag aan Johan hoe vaak hij deelneemt aan de burgernetwerken in zijn twee wijken. Johan: “1
keer per maand wordt er in een van mijn wijken een wijkplatform georganiseerd. In het begin
van mijn carrière als buurtbrigadier ging ik daar iedere maand naar toe. Maar vaak bleek dat de
onderwerpen voor mij helemaal niet interessant waren. Het ging veel meer over kleine onge-­‐
makken waar burgers tegenaan liepen en vaak zelden over ‘echte’ politieonderwerpen. Ik vraag
Johan wat ‘echte’ politieonderwerpen zijn. Johan: “Bijvoorbeeld vragen van burgers over een
inbraakgolf. Hoe kunnen ze hun huis beveiligen?” Johan stelt dat sommige collega’s van hem wel
iedere maand naar het wijkplatform gaan. “Ik vind dat echt zinloos. Sommige collega’s zeggen
dat ze tijdens de pauze van zo’n wijkplatform meer horen dan tijdens het formele gedeelte van
het wijkplatform. Dat zal allemaal wel, maar ik vind dat er over het algemeen weinig uit komt. Ik
doe het meer voor de burger dan voor onszelf.”
Ik vraag aan Johan of hij een voorbeeld geven van een probleem dat hij onlangs in een netwerk-­‐
setting heeft opgelost en waarom het noodzakelijk was dat dit probleem met de ketenpartners
werd opgelost. Johan: “Onlangs hadden we een ernstige zaak. Een oude man mishandelde zijn
bedlegerige vrouw. Op enig moment hadden we voldoende bewijs tegen de man. Je kunt zo’n
man dan wel oppakken, maar wie zorgt er voor zijn vrouw? Wie vangt de vrouw op? Ik vind dat
wij in zo’n geval ook de verantwoordelijkheid hebben als politie om verder te denken aan de
gevolgen die zo’n aanhouding heeft. Op initiatief van de gemeente is er toen een overleg geweest
tussen de burgemeester, GGZE, de thuiszorgorganisatie, ambtenaar OOV en de politie. Ik zat sa-­‐
men met de netwerkinspecteur in dat overleg. We hebben toen gezamenlijk besloten dat de ou-­‐
de man aangehouden moest worden, en de gemeente heeft toen gezorgd in samenspraak met de
thuiszorgorganisatie dat de zieke vrouw verzorging zou krijgen.”
Johan vertelt dat hij regelmatig geconfronteerd wordt met problemen van burgers die niet direct
voor de politie zijn, maar waarbij hij wel een taak heeft om de juiste instantie op het probleem te
zetten. “Ik kreeg onlangs een telefoontje van een meneer uit mijn wijk. Deze meneer heeft een
zoon en zijn zoon had onlangs een nieuwe vriendin. De vriendin van zijn zoon vertelde aan hem
dat ze mishandeld wordt door haar ouders en wilde daarom niet meer terug naar huis. De me-­‐
neer belt mij op en vraagt wat hij moet doen. Hij wil de vriendin van zijn zoon wel in huis nemen,
maar mag dat wel en is dat wel verstandig? Ik leg de meneer uit dat de vriendin van zijn zoon
aangifte moet komen doen en vertel hem dat ik bureau Jeugdzorg ga bellen om te vragen of ze
contact willen opnemen met hem. Want de zorg voor de vriendin van zijn zoon is natuurlijk niet
voor ons. Daar zijn andere instanties voor verantwoordelijk.”
45