Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

00.00 uur. We starten met de surveillance door de gemeente. We rijden langs een aantal ‘beken-­‐
de’ hangplekken van jongeren. Het is er uitgestorven. Johan benadrukt het belang van het identi-­‐
ficeren van netwerken in de wijk. “Neem hangjongeren. Een van mijn taak is het achterhalen van
de identiteit van jongeren die tot een bepaalde hanggroep behoren. In het systeem noteer ik dan
wie met wie contact heeft. Deze informatie is met name interessant voor de recherche. Stel je
voor dat we een jongen aanhouden, dan is het handig om te weten met wie deze jongen omgaat.
Je kunt het ook gebruiken wanneer je het vermoeden hebt dat twee personen met elkaar een
bepaald strafbaar feit hebben gepleegd. Wanneer ze dan van elkaar zeggen dat ze elkaar niet
kennen, en dat komt nog wel eens voor, dan weet je dat ze liegen omdat ze al eerder met elkaar
gesignaleerd zijn in een bepaalde hanggroep.”
01.00 uur: We rijden langs een aantal woonwagenkampen. Wanneer we het terrein oprijden,
worden we aangesproken door enkele bewoners die willen weten wat we komen doen. “Gewoon
even kijken en een praatje maken, antwoordt Johan.” Zijn collega voert razendsnel de kentekens
in van de auto’s die op het woonwagenpark staan. Johan: “Zo houden we zicht op wie er op be-­‐
zoek komen. Wij proberen het netwerk van de woonwagenbewoners in kaart te brengen. Je weet
namelijk gewoon dat er criminelen op het kamp wonen. Je wil dan wel weten met wie ze om-­‐
gaan.”
02.00 uur: We rijden door overwegend stille straten. Op enig moment stopt Johan bij een por-­‐
tiekflat. “Hier woont die bejaarde vrouw die ons had gebeld dat ze geklop op de ramen hoorde.
De welzijnsorganisatie voor ouderen houdt zich er nu mee bezig.”
Johan vertelt dat hij degene is geweest die de welzijnsorganisatie voor ouderen binnen het poli-­‐
tiebureau geïntroduceerd heeft. “Tot een paar jaar terug kende niemand deze organisatie. Toen
ik met deze organisatie in contact was gekomen en ik had gezien hoe handig deze organisatie
voor ons kan zijn, heb ik gevraagd of zij een presentatie wilden geven in een van onze overleg-­‐
gen. Dit hebben ze toen ook gedaan. Je ziet dan ook dat alle buurtbrigadiers van ons bureau nu
gebruik maken van deze welzijnsorganisatie.”
03.00 uur: We rijden nog altijd door de verlaten straten binnen de gemeente. Johan legt uit dat
hij het belangrijk vindt om een goede verstandhouding te hebben met bewoners van het kamp.
“Veel van wat daar gebeurt, kan niet door de beugel. En ze liegen allemaal. Echt verschrikkelijk!
Liegen, dat kunnen ze als de beste. Ze hebben overal maling aan. Een keer kwam ik bijvoorbeeld
langs op het kamp en toen bleek dat er een trouwerij plaats ging vinden. Wanneer een kampbe-­‐
woner trouwt, volgt er een feest van minimaal 3 dagen met vaak veel overlast voor de buurt. Ze
hebben namelijk maling aan iedereen. Dus moeten ze van de burgemeester melden aan ons
wanneer ze een feest gaan vieren. Ik sprak dus diegene aan die ging trouwen en vroeg hoe ze dat
dachten te gaan doen. Toen vertelde die man dat hij een zaaltje had gehuurd. Ik zei ‘mooi, want
je weet dat je niet een feest mag organiseren zonder onze toestemming?’. De man knikte. Maar
vervolgens organiseerden ze toch diezelfde avond een groot feest op het kamp. De volgende keer
dat ik op het kamp was ben ik vreselijk boos geworden. Ik vroeg waarom hij had gelogen. En ja,
dan krijg je een of andere smoes.” Johan vertelt dat hij iedere week naar het kamp rijdt om ver-­‐
keersboetes te innen. “Ze hebben nooit geld wanneer ik kom. Iedere keer beloven ze dat ze het
de volgende dag komen betalen, maar dat doen ze dus gewoon niet. Dan zeggen ze: ‘ik zweer het
41