Observatieverslagen 13092012 - Politie & Wetenschap

Daarnaast werkt Johan een aantal e-­‐mails weg. Hij heeft problemen met het openen van het poli-­‐
tiesysteem BVO.
13.45 uur: Johan heeft naar aanleiding van de overlast bij het appartementencomplex Citadel
een IGP (Informatie Gestuurde Politie) voorstel gedaan bij het MT van zijn afdeling. In het voor-­‐
stel vraagt Johan om gerichte surveillance bij Citadel. Johan: “In het MT bespreken de wijkteam-­‐
chef, de operationele chefs en de netwerkinspecteurs de voorstellen. Zij bepalen uiteindelijk of
een voorstel gehonoreerd wordt.” Maar tot verbazing van Johan is zijn IGP voorstel afgewezen.
Ik vraag Johan of hij ook weet waarom het wordt afgewezen. Johan: “Geen idee. Ik snap er niets
van. Het werken met IGP is vrij nieuw, dus we moeten er met elkaar nog even aan wennen. Ik
weet eigenlijk ook niet wie mij gaat informeren over dit niet gehonoreerde IGP voorstel. Ik wil
namelijk wel weten waarom het voorstel niet gehonoreerd wordt.” Ik vraag aan Johan wat er nu
gaat gebeuren. Johan: “Het MT heeft besloten om er een WAP van te maken. Dit staat voor een
Wijk Aandachts Punt. Een WAP komt op ons intranet en iedere agent wordt geacht om er naar te
kijken. Maar dat gebeurt lang niet altijd. Je kunt in het systeem ook geen terugkoppeling geven
op een WAP. Dus als een surveillant een aantal keren is langsgereden maar niets gezien heeft bij
het Citadel, kom ik dat niet te weten. Bij een IGP opdracht moet er ook altijd een terugkoppeling
gegeven worden in de vorm van een mutatie. Daar heb je dus veel meer aan.”
14.45 uur: Johan bedenkt zich dat hij de trouwdag van zijn zus vergeten is. Johan pakt de auto-­‐
sleutels en rijdt naar de bloemist om een bloemetje te kopen. “Ik heb toch nog uren genoeg, dus
ik breng het gelijk even langs bij mijn zus. Ik ben zo terug.”
15.30 uur: Johan komt terug. Ik vraag aan Johan of ik hem nog een aantal vragen mag stellen.
Allereerst wil ik weten wat Johan merkt van de speerpunten die zijn afdeling heeft vastgesteld in
zijn dagelijkse werkzaamheden. Johan: “Het is niet zo dat ik bij de keuze van mijn werkzaamhe-­‐
den rekening houd met het jaarwerkplan van de afdeling. Ik denk dat het jaarwerkplan veel be-­‐
langrijker is voor de operationele chefs, die uiteindelijk moeten bepalen of en zo ja hoeveel poli-­‐
tiecapaciteit er op problemen worden ingezet. Soms is het wel zo dat ik moet helpen bij acties
waardoor ik niet aan mijn wijktaken toekom. Zo hebben we bijvoorbeeld af en toe invallen bij
woningen waarvan we denken dat er wietplantages gevestigd zijn. Als ik door de operationele
chef wordt ingezet bij zo’n actie, kan ik natuurlijk niet in mijn wijk bezig zijn. De hennepproble-­‐
matiek is een van de aandachtspunten van ons bureau.”
Ik vraag aan Johan waarom hij probeert om een goede verstandhouding met de woonwagen-­‐
kampen in zijn wijken te behouden. Het lijkt wel alsof Johan het woonwagenkamp ook als een
soort netwerk ziet en alsof hij impliciet de regel ‘voor wat, hoort wat’ toepast. Johan: “Ik ben
coulant als het gaat om het betalen van boetes. Ze hoeven van mij niet onmiddellijk te betalen,
mits ze maar binnen een ‘redelijke’ termijn betalen. Terwijl ik formeel genomen de woonwagen-­‐
bewoners eigenlijk moet sommeren om onmiddellijk te betalen. Anders moeten ze namelijk de
bak in. Ik probeer hiermee inderdaad respect en vertrouwen te winnen. Soms heeft dat naar
mijn idee ook effect. Zo was er een aantal maanden geleden een meisje van 16 uit Tsjechië ge-­‐
komen om met een van de mannen van het woonwagenkamp te trouwen. Bureau Jeugdzorg ac-­‐
cepteerde dat niet, want dat meisje was gewoon nog te jong. Bovendien was had ze een baby van
een aantal maanden en was ze analfabeet. De rechter heeft toen bepaald dat moeder en de baby
43