Doorlichting partijstuctuur ChristenUnie.pdf - AA Planadvies

geleden zijn de statuten op het gebied van de structuur en functies helemaal
dichtgetimmerd. We zouden dat veel losser kunnen maken. Er zijn functies als promotor
of politiek secretaris die we zo belangrijk vonden dat ze zijn vastgelegd. Daar zijn vaak
geen aparte mensen voor te vinden.
Structuren zijn niet meer vanzelfsprekend. De Provinciale Unie is meer de provinciale
kiesvereniging, misschien moet je hen zo gaan noemen. CDA is wat platter, daar bestaat
een afdeling als er een minimum aantal leden is, maar als ze geen bestuur voor elkaar
kunnen krijgen, vallen ze onder de buren. De provinciale afdeling is een gewone afdeling.
Wat zijn de trends binnen de organisatie van de ChristenUnie? Hoe vatten leden het zelf
op? Hoe zien we er over tien jaar uit? Is het omvallen van besturen en niet meer kunnen
opvullen van lege plekken alleen symptomatisch voor het Noorden of is het Noorden
hierin alleen maar koploper? Opvallend is de afwijkende structuur van Limburg, die nooit
echt voorzien was. De verenigingsstructuur moet alleen maar de politieke activiteiten
ondersteunen en is geen doel op zich.
De Provinciale Unie functioneert niet overal gelijk en is soms moeilijk te bemensen. Soms
ontbreekt daardoor bestuurskracht. Taken als coachen van lokale verenigingen komen niet
van de grond, advisering richting landelijk bestuur ook niet.
Unieconvent, hier zitten de provinciale voorzitters q.q. in, zonder last en ruggespraak en
niet als afvaardiging. Reglementair doel is: “D.m.v. medezeggenschap, overleg en
onderling contact de bestuurlijke organisatie van de ChristenUnie versterken op
provinciaal en landelijk niveau”. Dat kweekt verwachtingen. Het Unieconvent is een kind
van zijn tijd, ingesteld als sparringpartner voor het bestuur, bedoeld als een voorportaal
voor moeilijke besluiten. Daarom vergaderde het Unieconvent ook ruim voor het
Uniecongres. Andere partijen maken de provinciale voorzitter lid van het landelijke
bestuur (dubbelrol). Bij ons ontlenen sommige personen een positie aan het Unieconvent,
anderen in het geheel niet. De nota van Jouke Jan over dit onderwerp heeft wel wat stof
doen opwaaien. Je ziet dat de oude structuur hier en daar kraakt.
Het landelijke bestuur gaat zich dit najaar bezinnen over de taakopvatting van het bestuur.
Die heeft wel wat te maken met de structuur die er achter zit. Lijnen vanuit bestuur naar
de regio die de taken van het Unieconvent doorkruisen.
Mogelijk is de studieopdracht wat te breed. Hoe ga je die met elkaar vergelijken zonder de
statuten te herschrijven? Welke variabelen gebruik je voor de vergelijking?
Welke taken heeft een politieke partij? Een organisatie moet voor zijn taak zijn berekend.
Het CDA verplicht zijn 430 afdelingen om mee te doen met de verkiezingen. Dat vraagt
een andere organisatie dan bij de PVV waar alleen de krenten uit de pap er uit gehaald
worden.
Wij hebben ongeveer 40% van de leden van het CDA, maar hoe verhoudt de work-load
zich? Als het gaat om bedienen van wethouders, raadsleden, afdelingsbesturen, enz. Wat
doen wij onszelf aan, als je een beperkt aantal mensen hebt die beschikbaar zijn voor
functies hebben we dan de taken wel handig verdeeld? Hoe bereik je je idealen qua
samenwerking?
Er was een discussie in de Provinciale Unie van Drenthe, waar het complete bestuur
aftrad. Uitgaande van een samenwerkingsverband van lokale verenigingen, waarvan de
meeste noodlijdend: Stel je voor dat we alle verenigingen op één hoop zouden gooien, dan
hebben we één goed bestuur van 10 mensen voor zowel lokale, als provinciale als
waterschapstaken. Dat wordt dan besturen op afstand, een heel andere werkwijze en
structuur naar lokale fractie en contactpersonen. Maar je hebt als bestuur ook een heel
andere positie, meer macht en dus ook aantrekkelijk voor sollicitanten. Ook binnen
ChristenUnie zijn mensen gevoelig voor macht en positie. Daar zitten dus tegengestelde
bewegingen in.
De partijstructuur van de ChristenUnie in het perspectief van de toekomst.
Gert Schouwstra Pagina 100 8 september 2009