Doorlichting partijstuctuur ChristenUnie.pdf - AA Planadvies

overbruggen en zich aan te passen aan de cultuur van de anderen. De leiders van vandaag
kunnen dat voorbereiden door persoonlijk en echt te zijn. Door nieuwsgierig te zijn naar de
ander en door te vragen, waarbij verschillen gerespecteerd worden. Door niet te denken in
problemen maar in de mogelijkheden die een probleem kan bieden.
Berthold Günster noemt dit proces het omdenken. Omdenken betekent vanuit een positieve
benadering nieuwe mogelijkheden zien en samen tot een oplossing komen. Daarbij kan het
probleem zelf heel goed een onderdeel van de oplossing zijn. Het probleem is daarmee in feite
de bedoeling. “Voor de pessimist is het glas half leeg. Voor de optimist is het glas half vol.
Dit boek gaat uit van een derde benadering: waar is de kraan? Dit boek gaat over de
overgang van een ja-maar naar een ja-én manier van denken. Van het denken in termen van
problemen naar het denken in termen van mogelijkheden. De techniek die dit boek daartoe
aanreikt is die van het omdenken”, aldus Günster in zijn boek. 37
4.4 Hoe heeft de organisatie van de ChristenUnie zich ontwikkeld?
4.4.1 Ontwikkeling van de ChristenUnie.
De ChristenUnie is een relatief jonge partij, ontstaan als het product van een fusie tussen GPV
(1948) en RPF (1975). Anders dan bij de fusie van GroenLinks hoefden er geen enorme
cultuurverschillen overbrugd te worden. Ook de structuren van beide partijen leken op elkaar.
Bij de oprichting van het GPV was gekeken naar de ARP, die toen nog een federatief model
had. Bij de oprichting van de RPF is gekeken naar zowel ARP als GPV. Het was dan ook
geen wonder dat beide organisaties met relatief kleine aanpassingen in elkaar geschoven
konden worden. Verbond en Federatie smolten in 2000 samen tot Unie.
Omdat de ChristenUnie direct na de vorming toenam in populariteit is veel energie gaan zitten
in het politieke “gezicht” van de partij. Van een bezinning op de organisatiestructuur kwam
niet zo veel terecht, er was ook niet veel behoefte aan. Langzaam maar zeker begint hier
verandering in te komen. De oude verschillen tussen GPV en RPF vervagen en de kaderleden,
maar ook de gewone leden, vragen zich af of met de vroeger zo vertrouwde werkwijze nog
steeds het doel van de partij wordt gediend. Het professionaliseren van de partij krijgt zo meer
prioriteit.
De fusie tot ChristenUnie heeft ook geleid tot verbreding van de achterban. Was die bij het
GPV en ook grotendeels bij de RPF nog beperkt tot enkele “confessionele” denominaties, na
de fusie werden christenen en soms ook niet-christenen uit alle geledingen van de
samenleving aangetrokken. Dat beperkt zich niet alleen tot kiezers en leden. Een kwart van
het geïnterviewde partijkader geeft aan nooit tot één van de oude partijen te hebben behoord.
Het tij is nog niet aan het verlopen, maar er lijkt wel een kentering op handen te zijn.
En als dan nu de vraag wordt gesteld of de ChristenUnie met de huidige organisatie de
toekomst in kan? Ongeacht hoe de organisatie er nu uitziet kan hier, na de verhandeling over
de verschillen tussen generaties in het vorige hoofdstuk, eigenlijk maar één antwoord
uitkomen: Nee, dat kan niet. Het is onmogelijk om nu al een organisatie in te richten die
helemaal klaar is voor ontwikkelingen die nog niet zijn te overzien.
4.4.2 Doel en inhoud van de enquête.
37 Berthold Günster, Ja maar, ……HUH? De techniek van het omdenken. (2008)
De partijstructuur van de ChristenUnie in het perspectief van de toekomst.
Gert Schouwstra Pagina 32 8 september 2009