1 Veel voorkomende criminaliteit in Roermond - Wijkraad kapel in

Blokkades en mogelijke vooruitgang
De gemeente Roermond krijgt bij het lokale veiligheidsbeleid te maken met structurele en
realistische schaarsteproblemen. Roermond is, met circa 54.500 inwoners, te groot voor het
servet en te klein voor het tafellaken. Dit betekent dat de gemeente achter het net vist als ze
subsidies probeert te krijgen voor het lokale veiligheidsbeleid in het kader van het Grote
Steden Beleid of bij het streven naar prachtwijken. Roermond heeft weliswaar substantiële
veiligheidsproblemen, maar er is niet één enkel probleem dat zo groot is dat dit resulteert in
bovenlokaal gesubsidieerde grote projecten of programma’s. Dit is bijvoorbeeld in Venlo
(met Hektor) en Heerlen (met Hartslag) wel gebeurd. Bij gebrek aan een gemeenschappelijk
veiligheidsprogramma in Roermond is het uiteraard wel extra moeilijk om bovenlokale
subsidies in de wacht te slepen, omdat lokale informatie en planvorming logischerwijs
voorafgaan aan subsidieverstrekking.
Deze problemen zouden verminderd kunnen worden door een daadkrachtig
gemeenschappelijk veiligheidsbeleid, maar de vorming van een dergelijk beleid wordt dus
bemoeilijkt door bureaupolitieke twisten. Door deze combinatie van factoren komen de
ruilrelaties tussen politiek, bestuur, politie en justitie onvoldoende van de grond bij het
veiligheidsbeleid. Politieke wensen vallen moeilijk te honoreren omdat er geen bestuurlijk
veiligheidsprogramma is waarop kan worden gestuurd en bijgestuurd. Een dergelijk
programma zou ook de mogelijkheden voor de politici en bestuurders in de gemeente
Roermond vergroten om activiteiten van politie en justitie in te passen in lokaal
veiligheidsbeleid en daarbij - in de vorm van een ruilrelatie - invloed uit te oefenen op het
functioneren van politie en justitie. Een ruilrelatie biedt meer mogelijkheden dan een beroep
op de formeel hiërarchische relatie, omdat politie en justitie nu eenmaal beschikken over
beperkte middelen, een groot regulier werkaanbod en een eigen systeem van planning en
verantwoording, waaronder de zogeheten prestatiecontracten. De term ruilrelatie klinkt
wellicht soft, maar het kan ook worden begrepen als een mogelijkheid om op belangrijke
punten politieke garanties te vragen over lokale politie-inspanningen en –prestaties. Zodra er
op grond van bestuurlijke veiligheidsinspanningen gestalte wordt gegeven aan de ruilrelatie
en samenwerking met politie en justitie, dan nemen de mogelijkheden toe om - onder meer als
politieke inbreng bij de politiële beleidscyclus – politieke invloed uit te oefenen. Politiek en
bestuur staan dan ook sterker als ze politie en justitie wijzen op een groeiend of lokaal
criminaliteitsprobleem, zoals bijvoorbeeld de woninginbraak, en daaraan het verzoek – of de
eis – verbinden dat dit delict met een bepaald percentage zal moeten dalen.
106