1 Veel voorkomende criminaliteit in Roermond - Wijkraad kapel in

eenmaal groepscriminaliteit is en het is merkwaardig dat de teller uitkomt op nul. De
rapportage telt in Roermond wel vijf jeugdige veelplegers en 39 jeugdige meerplegers.
De uitkomsten van dit onderzoek hebben vergaande gevolgen. Immers, de afspraak luidt dat
de gemeente en de welzijnsinstellingen zich toeleggen op de aanpak van hinderlijke en
overlast gevende jeugdgroepen en dat politie en justitie de aanpak van criminele jeugdgroepen
ter hand nemen. Zo geredeneerd hoeven politie en justitie geen jeugdgroep ‘te pellen’. De
gemeente beschikt niet over uitvoerende ambtenaren die interventies plegen, waardoor de
aanpak van de in beeld gebrachte jeugdgroepen bijna geheel in handen zou worden gelegd
van het jongerenwerk. Dit kan niet de bedoeling zijn, zo realiseren respondenten zich. Ze
concluderen dat het in feite zo behoort te zijn dat de integrale aanpak per definitie begint
nadat een jeugdgroep in kaart is gebracht, dus los van het precieze label. Immers, wat een
overlastgroep lijkt te zijn kan een rustige groep zijn waar bewoners onnodig veel aanstoot van
nemen. Maar een overlast gevende groep kan ook crimineel zijn of daartoe uitgroeien.
Integraliteit is nodig om jongerenwerkers een stok achter de deur te geven: preventie heeft bij
lastige groepen niet snel effect zonder repressieve dreiging. Politie en justitie hebben
jongerenwerkers en de reclassering nodig om recidive te voorkomen.
Respondenten concluderen dat de gehanteerde werkwijze - onbedoeld - klaarblijkelijk geen
valide beeld geeft van de jeugdgroepen in Roermond. Op basis van ons onderzoek kunnen we
hierover geen uitsluitsel geven, maar de volgende zaken spelen ongetwijfeld een rol. De
methodiek maakt onder meer gebruik van systeemkennis: de registraties over aanhoudingen
en veroordelingen. Er is vrijwel zeker in Limburg-Noord en in Roermond meer
onderregistratie dan in de randstad, waar nu eenmaal meer capaciteit bij de politie voorhanden
is, zodat bij jeugdcriminaliteit bijvoorbeeld vaker kan worden doorgerechercheerd naar
mogelijke mededaders. Dit leidt in Roermond tot minder geregistreerde antecedenten van
jongeren. Op dat moment wordt de straatkennis belangrijker, maar die is ook al minder, omdat
de uitvoeringsorganisatie klein is. Bovendien richt die zich sterk op de drie
achterstandswijken. Hoe het ook zij: we bevelen aan om de methodiek bij een volgende
analyse aan te passen op de situatie in Roermond. Te meer omdat juist bij onderregistratie van
jeugdcriminaliteit relatief vaak reeds alert opgetreden zal moeten worden bij het tweede of
derde antecedent, omdat de kans bestaat dat de desbetreffende jeugddelinquent in feite
beduidend meer delicten heeft gepleegd (maar waar hij niet voor is aangehouden).
Indien er daadwerkelijk nul criminele jeugdgroepen in Roermond zouden zijn, dan luidt de
conclusie eenvoudigweg dat de aanpak van ‘groepen pellen’ niet geschikt is voor het
bestrijden van de lokale jeugdcriminaliteit. Wij houden het erop dat de criminele
jeugdgroepen er wel degelijk zijn, al bestaat de mogelijkheid dat het geen groepen zijn in de
klassiek sociologische betekenis (een tamelijk vaste kleine sociale structuur), maar wisselende
groepjes of kliekjes. Die vallen lastiger in beeld te brengen. Het in beeld brengen mag dan
ook geen doel op zich worden. Het gaat nu eenmaal om de reductie van jeugdoverlast en
jeugdcriminaliteit.
85