29.09.2013 Views

ban 3.pdf - CongoForum

ban 3.pdf - CongoForum

ban 3.pdf - CongoForum

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

“Gelijk trossen <strong>ban</strong>anen”. Beeldvorming over Congolezen in de Belgis... http://www.ethesis.net/congolezen/congolezen.htm<br />

ontwikkelingen niet centraal. Men geloofde in een verderzetting van de paternalistische<br />

koloniale politiek, die reeds decennia lang haar doeltreffendheid bewezen had. Er werd wel aan<br />

politieke hervormingen voor de kolonie gedacht, maar tot voorstellen kwam het niet. Onder<br />

invloed van dit dralen van de Belgische regering, en mede door de gebeurtenissen in de rest<br />

van zwart-Afrika, zou het Congolese nationalisme spoedig een radicalisering kennen. Bovendien<br />

waren in Congo bestuurlijke organen met inspraak voor blank of zwart onbestaand en daarom<br />

werden in 1957 op drie locaties voor het eerst gemeenteraads-verkiezingen georganiseerd.<br />

Zowel blanke als zwarte gemeenteraadsleden werden verkozen, maar de koloniale overheid<br />

stelde zelf nog een aantal raadsleden aan. Ook deze ontgoocheling droeg bij tot de<br />

radicalisering van het Congolese nationalisme [77].<br />

De dekolonisatie kende een aanzienlijke versnelling in het sleuteljaar 1958. Zo ging een grote<br />

invloed uit van de Expo in Brussel, die een ware revelatie betekende voor de bezoekende<br />

evolués. In het moederland werden ze op gelijke voet met de blanken behandeld, wat in de<br />

kolonie nog ondenkbaar was. Belangrijker echter was hoe Congolezen van over het ganse<br />

grondgebied mekaar voor het eerst op grote schaal ontmoetten in de gemeenschappelijke<br />

verblijfplaats in Tervuren. Het groeiende besef van het gemeenschappelijke doel van<br />

onafhankelijheid heeft hierbij een katalyserende rol gespeeld [78].<br />

In de kolonie zelf gingen bepaalde Congolese verenigingen, veelal cultureel en etnisch van<br />

aard, steeds meer de politieke toer op. De oudste en in de eerste fase belangrijkste vereniging<br />

was de Abako of “Alliance des Bakongo”, die de herleving van het Bakongo-volk vooropstelde.<br />

Ontstaan in 1950, bouwde de Abako na 1955 onder leiding van Joseph Kasavubu haar<br />

organisatie uit en ging ze zich meer politiek profileren. In de loop van 1958 radicaliseerde de<br />

partij en werd de onafhankelijkheid een duidelijke eis. Eveneens van groot belangrijk was de<br />

oprichting van de MNC of “Mouvement National Congolais” door een groepje evolués die<br />

betreurden dat de Werkgroep van Pétillon [79] geen Congolese vertegenwoording kende. De<br />

vereniging stond open voor alle Congolezen en onder voorzitterschap van de charismatische<br />

Patrice Lumumba werd gestreefd naar een duidelijk omlijnde ontvoogdingspolitiek die moest<br />

uitmonden in onafhankelijkheid. Op korte termijn diende volgens de MNC de democratisering<br />

van de instellingen doorgevoerd te worden. Naast de Abako en de MNC zagen nog tal van<br />

andere partijen het daglicht, zoals de Action Socialiste (later de PP), de Cerea en de Conacat.<br />

Deze laatste zou uitgroeien tot een zeer federalistische politieke partij met Moïse Tshombe als<br />

voornaamste leider. Pas in augustus 1959 kende de koloniale overheid het recht op vereniging<br />

toe [80].<br />

Wanneer op 24 augustus 1958 de Franse president De Gaulle te Brazzaville in een historische<br />

toespraak het woord “indépendance” liet vallen, vonden zijn woorden weerklank aan de<br />

overkant van de Congostroom, in Leopoldstad.<br />

In België was er onder invloed van de gebeurtenissen een mentaliteitsverandering merkbaar.<br />

Men was in Brussel tot besef gekomen dat een ontvoogdingspolitiek voor Congo noodzakelijk<br />

geworden was. In juli 1958 was een homogeen C.V.P.-kabinet met Gaston Eyskens als eerste<br />

minister aangetreden, en in november van dat jaar werden met het schoolpact de scherpe<br />

ideologische plooien glad- gestreken. Waarschijnlijk was het onder invloed van de Kerk en de<br />

missies in het bijzonder, die zoals gezien voorstander van Congolese emancipatie geworden<br />

waren, in ieder geval bevatte de verklaring van de kersverse regering de duidelijke wens om de<br />

politieke toekomst van de kolonie te bepalen. Voormalig gouverneur-generaal Pétillon werd tot<br />

minister van Koloniën benoemd, of minister van Belgisch-Congo en Ruanda-Urundi zoals dat<br />

voortaan heette. Op zijn initiatief werd een Werkgroep met vertegenwoording van de drie<br />

2 sur 73 25/07/2007 22:46

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!