ban 3.pdf - CongoForum

“Gelijk trossen bananen”. Beeldvorming over Congolezen in de Belgis... http://www.ethesis.net/congolezen/congolezen.htm
Volksgazet kon in 1965 rekenen op 200 900 lezers, waarvan 58 procent in de stad Antwerpen
en omstreken woonden, daarnaast nog 21,5 procent in de rest van de provincie Antwerpen en
slechts 10 procent in Brabant. Het hoeft niet te verbazen dat de krant haar lezers vooral
recruteerde uit de lagere klasse, goed voor 76,7 procent [14].
4.4. Le Peuple
Uit de fusie van enkele weekbladen onstond Le Peuple in 1885 als de Waalse tegenhanger van
Vooruit. In de beginfase kon de krant slechts overleven dankzij beschermende maatregelen van
de socialistische partij. Na de Eerste Wereldoorlog ging het Le Peuple voor de wind met de
aankoop van een nieuwe krant, doch in de jaren dertig was er stagnering merkbaar wanneer de
oplage bleef dalen ondanks de investering in nieuwe productiemiddelen. Na het clandistien
verschijnen van de krant gedurende de Tweede Wereldoorlog besloot men de socialistische pers
te reorganiseren, en voor Le Peuple was de rol van politiek partijblad weggelegd.
La Wallonie bijvoorbeeld, werd tot vakbondsblad omgevormd [15].
De krant was de officiële spreekbuis van de PSB (Parti Socialiste Belge) en het nieuws over de
partij werd gecombineerd met algemeen nieuws. De informatie was sterk gekleurd door de
ideologie van de socialistische partij, daar de hoofartikels door partijleiders zoals bijvoorbeeld
Léo Collard werden opgesteld. Toch vormde Le Peuple geen forum voor de aanwezige
tendensen binnen de socialistische partij, maar werd het officiele standpunt geformuleerd [16].
Le Peuple, met inbegrip van de regionale kranten Le Monde du Travail en Le Travail, kon in
1965 rekenen op 108 000 lezers. De meeste lezers vielen te situeren in Henegouwen en Luik,
met elk 40 procent van het lezerspubliek, waarvan zo’n 70 procent tot de arbeidersklasse
behoorde. Tevens had bijna een derde van de lezers van deze volkskrant banden met de
socialistische partij [17].
4.5. La Libre Belgique
La Libre Belgique ontstond tijdens de Eerste Wereldoorlog, als clandestiene voortzetting van
het katholieke blad Le Patriote. Wanneer de twee stichtende broers, m.n. Victor en Louis
Jourdain, van Le Patriote stierven voor het einde van de oorlog, besloten de erfgenamen om
ook na de oorlog onder de naam La Libre Belgique de krant te blijven publiceren. In de jaren
vijftig trad Victor Zeegers, een neef van de Jourdains, bij La Libre Belgique op het voorplan en
trok zowel de functie van directeur als van hoofdredacteur naar zich toe. Deze sterke
leidersfiguur stierf in 1972 [18].
Behorende tot de conservatief katholieke strekking, kantte La Libre Belgique zich tegen alles
wat ordeverstorend optrad in de maatschappij. In deze optiek werd het koningshuis als een
stabiliserende factor beschouwd. Een uitgesproken anti-socialistische stellingname duwde de
redactie in de richting van de vrije onderneming. Uiteraard had de krant ook de Kerk hoog in
het vaandel. Hoewel La Libre Belgique zich aanvankelijk als spreekbuis van de
christen-democratische partij opwierp, zou ze zich later onafhankelijk, katholiek en
conservatief
verklaren [19].
La Libre Belgique kon in 1965 rekenen op 356 900 lezers, die zich niet enkel in Wallonie (43,5
%) en Brussel (26,5 procent) bevonden, maar ook in Vlaanderen (30 procent). De
sur 73 25/07/2007 22:46