Amputatie van de onderste extremiteit - Diliguide

slechtering (TASCII 2007). Na een geslaagde revascularisatie en meer distale amputatie(transtibiaal of lager) is de kans op wondgenezing 85%. Bij 5-10% van de patiënten misluktde revascularisatie en volgt een amputatie op een hoger niveau (Albrektsen 1997). Een nietgeslaagde revascularisatie leidt vaak tot een amputatieniveau dat hoger ligt dan zonderrevascularisatie. Na mislukte revascularisatie worden transtibiale amputaties twee maal zovaak gevolgd door transfemorale amputaties, dan wanneer wordt gekozen voor primairetranstibiale amputatie (zonder poging tot revascularisatie), respectievelijk 24% en 12,4%(Ebskov 1999).Het behoud van de knie bij een transtibiale amputatie met een adequate onderbeenstompmaakt het gebruik van een lichtgewicht prothese mogelijk, minimaliseert de energiebehoeftebij lopen en maakt het daarom voor zwakkere patiënten ook mogelijk om zelfstandig telopen. Patiënten met een goed genezen transtibiale amputatiewond hebben een groterekans op onafhankelijke mobiliteit dan degenen met een transfemorale amputatie (Taylor2005).B. Wat is de minimaal noodzakelijke informatie om te besluiten tot een amputatie?Bij het beslissen tot een amputatie moet rekening worden gehouden met de mogelijkhedenvoor uiteindelijke genezing, bijvoorbeeld bij een (levensbedreigende) ernstige infectie, derevalidatiemogelijkheden en de kwaliteit van leven.De beslissing over amputatie moet worden gemaakt door een ervaren chirurg. De chirurgmoet vertrouwd zijn met de verschillende benaderingen van de diverse niveaus vanamputatie, musculaire balans en wondsluiting (Smith 2004). Ervaring met amputatietechniekenis hierbij van belang.Een recente meta-analyse (46.311 patiënten) toont aan dat in hoog volume vaatchirurgischeklinieken de amputatiekans lager is dan in laag volume klinieken (Awopetu 2010).Bij patiënten met arterieel obstructief vaatlijden kan een indicatie voor amputatie ontstaanals er sprake is van kritieke ischemie. Met kritieke ischemie wordt bedoeld, een zodanigernstige verstoring van de doorbloeding dat er zonder behandeling een grote kans bestaatdat de extremiteit moet worden geamputeerd. Bij kuit ischemie is er sprake van pijn in rust(Fontaine stadium III, Rutherford grade II, category 4) of van weefselverlies met necrose ofgangreen (Fontaine stadium IV, Rutherford Grade III cat 5,6) (Schmieder 2001).Arterieel vaatlijden wordt aangetoond met non-invasief of invasief vaatonderzoek. Bij noninvasiefonderzoek neemt het vaatlaboratorium een belangrijke plaats in.Volgens TASC II (2007) passen de volgende drukwaarden bij kritieke ischemie:- enkeldruk < 50-70 mmHg;- teendruk < 30-50 mmHg;- transcutane zuurstofspanning < 30-50 mmHg.Nagegaan moet worden of de circulatie verbeterd kan worden. Revascularisatietechnieken(chirurgisch of endovasculair) zijn effectief bij het voorkomen van amputaties (Richtlijnarterieel vaatlijden 2005).18 Richtlijn Amputatie en prothesiologie onderste extremiteit, 2012