Amputatie van de onderste extremiteit - Diliguide

Woodburn (2004) verrichtte een multicenter RCT waarbij 154 patiënten werden geincludeerd(n=78 RD en n=76 elastische bandages) waarbij een mediane reductie van 6 dagen totprothesevoorziening werd gezien in de RD groep ten opzichte van de EB-groep. Dit bereikteechter geen statistische significantie. Van te voren was een power berekening gedaanwaarbij ervan uit werd gegaan dat inclusie van 300 patiënten nodig was om significantie tebereiken. Dus grotere studies lijken nodig te zijn.Functioneren met een protheseOok met betrekking tot het functioneren met een prothese lijken er geen duidelijkeverschillen te bestaan tussen de patiëntengroepen met de toegepaste elastische en rigidestompverbandtechnieken. Dit gebrek aan aantoonbaar verschil is te danken aan diversefactoren. Zo wordt het functioneren met een prothese niet goed gedefinieerd zodat studies alniet met elkaar te vergelijken zijn. Daarnaast zijn vaak confounders aanwezig die correctiebehoeven waardoor het benodigde aantal patiënten per groep om een daadwerkelijk verschilaan te tonen groter is dan in de studies geïncludeerd (Nawijn 2005). Een mooi voorbeeldhiervan zijn de resultaten van Wong (2000) die claimt dat 67% (n=8) van de patiënten diebehandeld zijn met een rigide stompverband bij ontslag uit het centrum ambulant zijn meteen prothese terwijl dat in de patiëntengroep met een elastisch stompverband slechts 20%(n=2) betreft. Ook hier zijn de patiëntenaantallen erg klein.Vigier (1999) definieerde het functioneren met een prothese als de mogelijkheid tot lopenmet een contactkoker en vond geen significante verschillen tussen de groep met het rigidestompverband en de controle groep. Het is niet verwachten dat op de langere termijn followupverschillen in functioneren met een prothese aan te tonen zijn tussen de groepen metverschillende stompverbanden (Nawijn 2005).Klinisch praktische en organisatorische overwegingenIn de literatuur benoemde voordelen van het klassieke elastische stompverband (bandagemethode)zijn gelegen in de eenvoud van de methode, de minimaal benodigdetijdsinvestering, het gebruik van overal beschikbare materialen en het toestaan vanfrequente wondinspectie (Smith 2003, Geertzen en Rietman 2008).Beschreven nadelen zijn de benodigde ervaring van de bandagist voor het aanleggen vanhet stompverband, de locaal of proximaal gegenereerde hoge drukken die degenezingstendens negatief kunnen beïnvloeden, de frequente (5 a 6x daags) aanlegprocedure,de tendens tot loszitten en afzakken en matige bescherming van deamputatiestomp (Smith 2003, Geertzen en Rietman 2008). Een aantal van deze nadelenkan ondervangen worden door het gebruik van elastische stompkousen (stump shrinkers),siliconen stompkousen of het gebruik van zinklijmverbanden. Hierover zijn geenvergelijkende studies gevonden.Zoals vermeld zijn alternatieve stomp behandelmethoden gezocht in de rigidestompverbanden die in vergelijking tot het elastische stompverband een snellerewondgenezing, een betere stompbescherming en een vlottere mobilisatie zoudenbewerkstelligen (Smith 2003, Geertzen en Rietman 2008).Aan het rigide stompverband worden in in de literatuur ook een aantal praktische nadelentoegedicht. Zo zou het gebruik ervan gelimiteerd zijn omdat de chirurg bij het aanleggenassistentie nodig heeft, de anesthesie langduriger gegeven dient te worden en de wond nietop elk moment kan worden geïnspecteerd (Baumgartner 1995).38 Richtlijn Amputatie en prothesiologie onderste extremiteit, 2012