Vrijheid-en-Veiligheid-in-het-politieke-debat-omtrent-vrijheidbeperkende-wetgeving-Jeske-Weerheijm

3. WETTENIn dit hoofdstuk zal voor iedere wet een korte beschrijving van het debat worden gegeven. Debespreking van een wet gebeurt volgens een vaste structuur namelijk: het beschrijven van devrijheidbeperkende bevoegdheden die werden ingevoerd, het benoemen van de woordvoerders enministers in de Tweede en Eerste Kamer en hun professionele achtergrond en een korte analysevan het debat. Dit gebeurt aan de hand van opvallende opmerkingen, belangrijke argumenten enook expliciet niet geuite meningen. De wetsgeschiedenissen die in de bijlagen te vinden zijnomvatten steeds alleen de amendementen die daadwerkelijk zijn aangenomen omdat deze hebbenbijgedragen aan de uiteindelijke inhoud van het wetsvoorstel.3.1 WET OP DE INLICHTINGEN-­‐ EN VEILIGHEIDSDIENSTENDe Wet op de Inlichtingen-­‐ en Veiligheidsdiensten die van kracht werd op 7 februari 2002 was sinds7 februari 1998 in voorbereiding. De wet was een vernieuwing van een oude wet met dezelfdenaam. De wet werd vernieuwd omdat in 1994 de Raad van State de oude wet in strijd achtte metde Europese Verklaring van de Rechten van de Mens, specifiek met artikel 8 (Recht op eerbiedigingvan privéleven, familie-­‐ en gezinsleven) en artikel 13 (Recht op een daadwerkelijk rechtsmiddel). 125In de wet worden de Algemene Inlichtingen-­‐ en Veiligheidsdienst (AIVD) en Militaire Inlichtingen-­enVeiligheidsdienst (MIVD) gecreëerd uit diensten die voorheen bestonden, wordt geregeld opwelke manier er toezicht wordt gehouden op deze twee diensten en werd geregeld welkebevoegdheden de diensten krijgen om criminaliteit te kunnen bestrijden. Onder die bevoegdhedenvallen onder andere: het aftappen, ontvangen, opnemen en afluisteren van elke vorm van gesprek,telecommunicatie of gegevensoverdracht van verdachte personen en niet-­‐verdachte personen. 126In deze wet is sprake van een afweging tussen aan de ene kant de veiligheid van desamenleving en aan de andere kant vrijheden of grondrechten van individuele burgers. Echter, altijdens de voorbereidingen van de wet in 1999 schreven historicus Bob de Graaff en jurist Eric Jansede Jonge over de nieuwe wet dat “op diverse punten (wettelijke grondslag, beroepsmogelijkheid ennotificatieplicht) kan worden betwijfeld of het nieuwe voorstel, eenmaal wet geworden, niet weervatbaar wordt voor kritiek van de rechter op dezelfde gronden [als in 1994]”. 1273.1.1 Actoren in het debatMinister Klaas de Vries (PvdA) – juristMinister Frank de Grave (VVD) – jurist3.1.1.1 Tweede KamerOlga Scheltema de Nie (D66) – juristeAndré Rouvoet (ChristenUnie) – juristMaria van der Hoeven (CDA) – bedrijfskundigeAb Harrewijn (GroenLinks) – allerlei beroepen125 B.G.J. de Graaff, E.J. Janse de Jonge, ‘De wet op de inlichtingen-­‐ en veiligheidsdiensten’, Nederlands Juristen Blad 41 (1999) 1925. 126 Vedder, Wees, Van der, Koops, De Hert, Van Privacyparadijs tot Controlestaat? 28. 127 De Graaff, Janse de Jonge, ‘De wet op de inlichtingen-­‐ en veiligheidsdiensten’, 1931. 19