Vrijheid-en-Veiligheid-in-het-politieke-debat-omtrent-vrijheidbeperkende-wetgeving-Jeske-Weerheijm

aannemen van de wet of als aanduiding van de angst die de burgers voelden. Alleen de heerRensema van de VVD verwees niet expliciet naar deze aanslagen. Jan Terlouw verwoordde degevoelde kentering die de aanslagen van 11 september voor veel mensen vormden: “[o]p de avondvan 11 september 2001 zeiden velen dat de wereld definitief was veranderd. Iets wat er al was,namelijk internationaal terrorisme, had plotseling algemene erkenning gekregen als een groot en tebestrijden gevaar. 11 september was een punt des tijds, waarin de gelederen zich sloten, waariniets wat latent al een tijd aanwezig was, gestalte kreeg, iets waarover je vanaf die dag een meningmoest hebben”. 137 De heer Dölle van het CDA gaf aan dat inlichtingenwerk onmisbaar is gebleken,maar dat burgers ook bang waren voor de ondoorzichtige aard van de inlichtingendiensten diemisschien wel de grondrechten zouden kunnen bedreigen. 138 Vervolgens stelde de heer Dölle weldat zijn fractie niet wil dat het begrip nationale veiligheid dankzij het EVRM te nauwgeïnterpreteerd zou worden en dat als dit wel zo zou zijn, zij dan graag zouden zien dat de overheidactie zou ondernemen om de benodigde bevoegdheden verder uit te breiden. 139 Blijkbaar vond deheer Dölle de angst van de burgers niet gegrond of vond hij die nationale veiligheid belangrijker dande angst van burgers wat betreft hun grondrechten. De heer Van Schijndel kaartte echter aan datbevoegdheden uitbreiden ten koste van privacy eigenlijk het creëren van een schijnveiligheidwas. 140 Hij zei hier dus dat privacy en veiligheid veel meer in elkaars verlengde lagen en niet aantwee kanten van een schaal stonden. Hij was de enige die dit zo aankaartte in deze discussie,andere politici stelden veiligheid en vrijheid wel tegenover elkaar. GroenLinks en D66 verzetten zichtegen het laten meevoeren door emoties in de media en onder burgers, wat de heer Dölle wel leekte laten gebeuren. 141 Toch verwezen ook deze woordvoerders regelmatig naar de aanslagen van 11september. Enige invloed lijkt dus niet te ontkennen.De grondrechten kwamen in dit debat vaker voor dan in de Tweede Kamer en werden ook vaak opeen meer fundamentele wijze besproken. Zo stelde de heer Terlouw dat “[a]ls de strijd tegenterrorisme met zich brengt dat de fundamentele rechten van de burgers minder wordenbeschermd, is dat een overwinning van de filosofie waaruit dat terrorisme voortkomt”. 142 Echter,zowel hij als de heer Van Schijndel benadrukten dat grondrechten niet absoluut beschermdmoesten worden, maar dat altijd gedegen getoetst moest worden of een beperking niet eeninbreuk werd. 143 Dit is ook wat minister Hirsch Ballin uiteenzette in het eerste hoofdstuk van ditonderzoek. De heer Van Schijndel stelde hierover: “[h]et recht op privacy is geen absoluut ofstatisch recht, het dient naar de omstandigheden gewogen te worden. Wanneer overwogen wordt,ter wille van handhaving van de democratische rechtsorde of de nationale veiligheid,bevoegdheden aan veiligheidsdiensten te verlenen die inbreuk maken op de privacy, dient tenminste telkenmale getoetst te worden of die bevoegdheden noodzakelijk en geschikt zijn omgestelde doelen te bereiken en of zij door deze doelen geheiligd worden”. De heer Rensema, eerderaan het woord met zijn betoog, stelde echter dat de VVD van mening was dat mensenrechten altijden overal beschermd moeten worden, maar dat daarbij de onaantastbaarheid van lichaam en geesten 'de burgerlijke vrijheden' voorop stonden. Hij betoogde: “[d]e bescherming van de privacy lijktons van minder belang voorzover het gaat om eenvoudige persoonsgegevens. De bescherming vande echte mensenrechten dient gewaarborgd te blijven, ook in moeilijke omstandigheden en intijden van oorlog en geweld”. 144 De heer Rensema maakte dus onderscheid tussen verschillende137 'Handelingen Wet op de Inlichtingen-­‐ en Veiligheidsdiensten', Eerste Kamer (05-­‐02-­‐2002). 138 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐906. 139 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐907. 140 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐916. 141 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐912 / 18-­‐916 / 18-­‐918. 142 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐912. 143 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐912 / 18-­‐916. 144 'Handelingen', Eerste Kamer, 18-­‐911. 22