Vrijheid-en-Veiligheid-in-het-politieke-debat-omtrent-vrijheidbeperkende-wetgeving-Jeske-Weerheijm

De plenaire behandeling van het wetsvoorstel in de Tweede Kamer vindt pas plaats als ereen datum aan wordt gehangen en dit gebeurt vaak op basis van de mate van belangstelling die ervoor een voorstel is. Politici schrijven zich in om het woord te voeren wat betreft het voorstel enhoe meer mensen het woord willen voeren, des te sneller zal het voorstel plenair behandeldworden. Kamerleden krijgen in principe onbeperkte spreektijd bij de behandeling van een wet. Hetkan ook zo zijn dat niemand zich inschrijft om te spreken over het voorstel en dan wordt het stukgenomineerd als hamerstuk. Dat betekent dat het zonder stemming wordt aangenomen in deTweede Kamer. Het feit dat niemand zich meldt als woordvoerder op een bepaald voorstel kanmeerdere oorzaken hebben. Zo kan het bijvoorbeeld zijn dat het voorstel hoogstwaarschijnlijk tochwel aangenomen zal worden omdat er geen forse tegenstand is of dat er op dat moment geenalgemene interesse is voor het specifieke onderwerp van het voorstel. Als er geen reuring isrondom een voorstel zal een politicus ook niet snel zelf reuring gaan maken. Een laatste redenwaarom debat over een voorstel uit kan blijven is als er een Europese richtlijn wordt ingevoerd. Eenpoliticus mag hier zeker over spreken in de behandeling in de Kamer, maar er kan niets gewijzigdworden aan de richtlijn omdat deze door de Europese Commissie wordt opgelegd aan de lidstaten.Als een wetsvoorstel eenmaal behandeld is in de Tweede Kamer dan moet er ook over gestemdworden. Dat is in de Eerste Kamer anders maar daar komen we zometeen op.Wanneer het wetsvoorstel is aangenomen door de Tweede Kamer wordt het bij de EersteKamer ingediend. Hier begint eigenlijk het proces van de schriftelijke voorbereidingen opnieuw: ookhier zijn vaste Kamercommissies (zij zijn vaak wel groter dan bij de Tweede Kamer) en ook hierworden vragen gesteld. De vragen en de antwoorden daarop worden vastgelegd in het memorievan antwoord en hier wordt vaak naar verwezen tijdens de plenaire behandeling. Er wordt vaakgezegd dat de Eerste Kamer meer let op de kwaliteit van de wet, maar dit is niet formeel vastgelegden hoeft dus ook niet per se zo te zijn.Aan het einde van de plenaire behandeling in de Eerste Kamer wordt er door de voorzittergevraagd of er behoefte is aan een stemming over het wetsvoorstel. Indien dat er is dan wordt erhoofdelijk gestemd. Mocht er geen behoefte zijn voor stemming dan kan het stuk ook zonderstemming worden aangenomen. De redenen hiervoor kunnen bijvoorbeeld zijn dat het advies vande Raad van State zeer positief was of dat er op het moment dat het voorstel op de agenda komtgeen Kamerleden zijn die erover willen spreken. Vaak is de lengte van het advies van de Raad vanState vrij tekenend voor de lengte van het debat in de Eerste Kamer. Ook in de Eerste Kamer kaneen stuk aangenomen worden als hamerstuk, dan wordt het niet plenair behandeld en wordt erook niet over gestemd. In de Eerste Kamer, anders dan in de Tweede Kamer, kan er gedebatteerdworden over een wetsvoorstel waarna het voorstel zonder stemming wordt aangenomen. Ditgebeurt bijvoorbeeld als er een duidelijke meerderheid voor het voorstel is in de Kamer. Partijenkunnen hierbij laten aantekenen dat, was het wetsvoorstel onder stemming gekomen, de partijtegen het voorstel gestemd zou hebben. Dit wordt vaak gebruikt om de positie van de partij tenopzichte van het voorstel duidelijk te maken.Zoals uit dit verhaal op te maken is, is juist ook de periode vóór de plenaire behandeling heelbelangrijk en soms zelfs bepalend voor het wel of niet aannemen van een wetsvoorstel. Een leukfeitje om af te sluiten: zoals ik eerder al zei is het voor leden van de Tweede Kamer belangrijk of erreuring rondom een wetsvoorstel bestaat. Twitter is daarin steeds belangrijker geworden: hoemeer tweets over een wetsvoorstel, des te langer zal het debat erover zijn.58