Vrijheid-en-Veiligheid-in-het-politieke-debat-omtrent-vrijheidbeperkende-wetgeving-Jeske-Weerheijm

scheppen die tegen iedereen konden worden uitgevoerd. 187 Hij gaf tevens aan dat men niet “metbakken” bevoegdheden aan de overheden moet geven. 188Als laatste is het opvallend dat de minister heel expliciet aangaf dat hij niet zo thuis was inde terminologie rondom het wetsvoorstel “zoals DDoS-­‐attacks en dat soort zaken” en dat deKamerleden daar dus niet te veel op moesten focussen. 189 Het is grappig dat dit helemaal nietgebeurde voordat de minister dit zei, maar daarna juist wel. De minister kon overigens heel goedingaan op alle vragen en lijkt dus helemaal niet zo onwetend te zijn geweest.3.4.2.2 Eerste KamerIn dit debat was het erg opvallend dat er veel procedurele en juridische argumenten naar vorenkwamen. Alle deelnemers aan het debat zijn dan ook opgeleid als jurist. Ook in dit debat, net als inde Tweede Kamer, werd het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens niet vaak explicietgenoemd. Alleen de heer Franken ging uitgebreid in op zaken hieromtrent zoals de kenbaarheidvoor de dader, de nemo-­‐teneturregel in verband met de ontsleutelplicht, de effectiviteit van dewetgeving en het nut en de noodzaak van bepaalde bevoegdheden. 190 De heer Franken sloot zijnbetoog af met de opmerking dat aftappen een principiële inbreuk op een grondrecht was en datdeze bevoegdheid daarom terughoudend en zorgvuldig gebruikt zou moeten worden. Hij liet ziendat er op dat moment vaak niet zorgvuldig mee omgegaan werd: de bevoegdheid werd nogal “uitde losse pols” gebruikt. De minister reageerde hier heel nonchalant op. Hij bevestigde dat er somsinderdaad wel eens fouten werden gemaakt – dat soms bijvoorbeeld de verkeerde persoon werdafgeluisterd – maar dat het nut en de noodzaak van afluisteren in dit debat niet ter discussiestonden. 191Er werd in dit debat, iets meer dan in de Tweede Kamer, ingegaan op devoorbereidingshandelingen die strafbaar werden gesteld. Zo vroeg mevrouw De Wolff zich af waarnu de grens lag voor bijvoorbeeld programma's die bedoeld waren voor hacken die in de winkelwerden verkocht of in het bezit waren van iemand. 192 Dit is wat de heer Franken ook bedoelde metde kenbaarheid voor de dader: als niet duidelijk is wat nu precies strafbaar is wordt de burger sterkbeïnvloed. De minister gaf aan dat een verkoper van een hackprogramma ook de intentie of het“oogmerk” moest hebben gehad om een programma dat gebruikt kan worden om te hacken teverkopen om strafbaar te kunnen worden geacht. Er kwamen maar weinig kritische vragen overhoe deze intentie dan precies beoordeeld zou moeten worden.GroenLinks stemde, net als in de Tweede Kamer, na dit debat tegen het wetsvoorstel.Mevrouw De Wolff stelde echter niet zeer kritische vragen en hield haar argumenten vooral op hetprocedurele vlak. De heer Franken die juist wel kritische vragen stelde die juridisch en somsfundamenteel georiënteerd waren, stemde juist met zijn fractie vóór het voorstel. Het zouinteressant zijn te proberen achterhalen wat hiervoor precies zijn redenering is geweest aangeziendit niet zo sterk in het debat naar voren komt.3.4.2.3 VergelijkingIn de Tweede Kamer werden enkele kritische vragen gesteld, maar deze waren vooral juridischgeoriënteerd. Dit terwijl er in de Tweede Kamer relatief veel niet-­‐juristen meededen aan het debat.187 'Handelingen', Tweede Kamer, 105-­‐6360. 188 'Handelingen', Tweede Kamer, 105-­‐6362. 189 'Handelingen', Tweede Kamer, 105-­‐6357. 190 'Handelingen Wet computercriminaliteit II', Eerste Kamer (30-­‐05-­‐2006) 30-­‐1347 – 30-­‐1348. 191 'Handelingen', Eerste Kamer, 30-­‐1351. 192 'Handelingen', Eerste Kamer, 30-­‐1349. 31