Cwartier Magazine #2

Nicole van Rijt van Meeleven Verliesbegeleiding
Vanuit haar sfeervol ingerichte kantoor in Cwartier helpt Nicole
van Rijt (50) mensen na een ingrijpend verlies om de verstoorde
balans weer te herstellen. COVID-19 gaf haar eervolle werk
een nieuwe dimensie. Geheel onverwacht werd ook haar eigen
veerkracht serieus op de proef gesteld.
16
April 2020 staat voor altijd op haar
netvlies. De eerste coronastorm woedt
in volle hevigheid als een dame van
middelbare leeftijd plaatsneemt op
haar bank. De vrouw zit er emotioneel doorheen.
Haar geliefde vader is aan kanker overleden
en ze heeft hem niet het afscheid kunnen
geven dat hij voor ogen had en zo dubbel en
dwars had verdiend. Er moesten keuzes gemaakt
worden over wie er in die laatste dagen
nog bij hem kon zijn. En wie er wel en niet werd
uitgenodigd voor de uitvaartdienst.
Het was de eerste ‘coronacliënt’ voor Nicole van
Rijt. Als verlies- en rouwbegeleider was de
Nederweertse wat emoties betreft wel wat
gewend. Maar dit was van een andere orde.
De omstandigheden waarin mensen afscheid
moesten nemen van hun dierbare maakte ook
op háár diepe indruk. Zoals iedereen in die
eerste coronagolf werd ook Nicole gegrepen
door de angst voor het virus en de beperkende
maatregelen. “Zelfs zo hevig dat ik op zoek ben
gegaan naar wat me emotioneel zo raakte.
Noem het een zoektocht naar mijn eigen veerkracht.
Door gerichte ontspanningsoefeningen
en rustgevende wandelingen in de natuur lukte
het me om de omslag te maken en mijn angst
de ruimte te geven. Ik ben nu weer in balans.
Dat wil zeggen dat ik weer geraakt word door
mijn cliënten zonder dat hun verhalen me volledig
in beslag nemen. Die professionele afstand
is nodig om hen goed te kunnen begeleiden.”
Ruimte maken voor verlies
Sinds de uitbraak van COVID-19 is de hulpvraag
diverser en complexer geworden, merkt Nicole.
“Niet alleen het verlies, maar ook de manier
waarop mensen hun dierbare hebben verloren
doet veel pijn. Daarnaast zie ik in mijn praktijk
veel cliënten die als gevolg van de coronamaatregelen
zijn vastgelopen. Teruggeworpen op
zichzelf zijn ze erachter gekomen dat ze een eerder
verlies nog onvoldoende aandacht hebben
gegeven. Het past bij de jachtige tijd van nu. We
hebben het zo druk dat we niet de tijd nemen
om te rouwen.”
‘Persoonlijke begeleiding vanuit het hart’ staat er
op de deur van ruimte 223 die aanvoelt als een
warme huiskamer. De meeste mensen die op
haar bank in Cwartier plaatsnemen - kinderen,
jongeren en volwassen - verkeren in rouw en willen
maar één ding: rust in de chaos van emoties.
De emmer is overgelopen, de draaglast is groter
geworden dan de draagkracht. Nicole wijst naar
een landschapsfoto aan de muur waarop een
roeiboot staat afgebeeld. “De linker roeispaan
staat symbool voor het verlies en alle emoties
die daarbij horen. De rechter roeispaan voor het
herstel; voor houvast en weer doorgaan met je
leven. Als je met maar een roeispaan roeit, blijf je
rondjes draaien. Alleen door met beide spanen
te roeien, kom je verder. Iedereen doet dat op
zijn eigen manier en op zijn eigen tempo, maar
met hetzelfde doel voor ogen. Waarom zou je het
verlies wegpoetsen als je het met kracht met je
mee kunt dragen?”