T£2r!geringe . SS

V A N DEN CID, &5t
I I L
RODRIGO vond den trotfchen vyaad op den voorhof
van zyn paleis; hy naderde hern , door niemand bemerkt
, en fprak hem dus aan : wist gy, edele GOR­
MAZ, dat ik DON piEGo's zoon ben, toen uwe hand
zich verftoutte hem een flag te geeven in zyn eerwaardig
gelaat ? Wist gy, dat DON DIEGO van LAVN CALvo
afdamt , en dat niets zo zuiver is als het blazoen
van zyn wapen ? Wist gy , dat, zo lang zyn zoon
ademde , buiten den levendigen God in den hemel,
niemand DON DIEGO zo bejegenen mogt, als gy deed,
en dat het geen fterfeling ongeftraft doen zal? —
Jonge, antwoordde de trotfche Graaf, weet gy zelf
wel half hoe men leeven moet? Ja, zeker, antwoordde
RODRIGO; edele mannen te eerbiedigen is de eene
helft van onze plicht, baldaadigen te ftraffen de andere
: en ook dit weet ik, dat eene door hen bevlekte
eere niet anders dan met den laatften droppel van hun
bloed gezuiverd wordt. Hier vestigde hy een Itrakken
blik op den Graaf, zonder 'er één woord bytevoegen.
De trotschaart vraagde nog eenmaal : wat wilt gy
dan van my? Uw hoofd, dat ik myn vader beloofd
heb , antwoordde de CID. Neen, kind!
gy kwaamt hier om u als een onbefonnen jongen met
de roede te laaten tuchtigen. O, alle gy Heiligen
des Hemels, hoe was de cip by deeze woorden
te moede?
IV.
Met traanen, met nooit opdroogende traanen , en
in eene diepe droefgeestigheid verzonken zat de grys-
aart