T£2r!geringe . SS

7l6 DE 00RSPR0NC EK BEDOELINGEN
Het verftand kan zelfs niet eens zyne denkbeelden
vormen, naardien dezelven door indrukzels van buiten
worden voortgebragt. Deeze indrukzels nu worden
te wege gebragt en gewyzigd door de gefteldheid
der dingen, de betrekkingen tot dezelven, en
de oogenbliklyk plaatshebbende gefteldheid des ligchaams
en der zintuigen. De gefteldheid der ziele,
heefc hier, wel is waar, ook invloed, doch dezelve
hangt van voorige indrukzels af. Eindelyk, deeze
indrukzels, deeze gefteldheid van zintuigenen ziel,
benevens de toeftand der dingen , hangt blykbaar
niet af van onze verflandelyke vermogens.
Het verftand is als het ooge , dat de voorwerpen
ziet, zo als zy zich vertoonen, met lichten fchaduwen,
door verduisterenden nevel en door zuivere lucht
by zonnefchyn en in de fchemering, en het welk de
dingen nimmer anders kan zien, dan zo als zy zich,
onder alle die omftandigheden , voordoen. Boven
dien, is het oog fomwylen ongefteld, fcheel, geelzuchtig;
dan ziet her geheel verkeerd, doch kan dit
niet gebeteren. En als het geen bevinding heeft van
deszelfs dwaaling, kan het niet inzien, niet vermoeden
zelfs, dat het dwaalt, veel min de dwaaling verhelpen.
Somtyds ziet het den weg die te bewandelen
is , maar de begeerte om denzelven op te pan, kan
het niet voortbrengen. Deeze moet reeds vroeger
voor handen weezen. Het oog des verftands ontdekt
Hechts den weg, dien men begeert te gaan.
Dit alles heeft eene aanfchouwelyke zekerheid, en
is zo blykbaar, dat het ook reeds van andere zedeiundigen
is erkend en voorgefteld. Byzonder aanmerklyk
zyn de volgende woorden van den Abt TRU-
ÏLET, ontleend uit zyne EJJais de Litterature 6?
44