T£2r!geringe . SS

53* OVER HET HUWLYIC I N DEN STAAT DER.
zou de vruchten als de zynen hebben willen erkennen
, die ook een ander konden toebehooren. Zonder
fteun , zonder befcherming zouden de kinderen de
moeders alleen tot een last geworden zyn, en deezen
zouden welras eene plicht verdrooten hebben, waaraan
zy geen deelneemers gehad hadden, 't welk ontelbaare
kwaade gevolgen naar zich zou gefleept
hebben.
Noodzakelykheid gaf dus ook een deel der liefde
wetten, welke in den beginne zekerlyk niet bezwaarlyk
waren. Ieder geflacht had in zyne keuze een
vrye hand , en de verbindtenis was voor hun leven.
Man en Vrouw beloofden elkander wederkeerige trouwe
en onkreukbaare liefde , en kenden de kunst nog
niet, om hunne eeden vruchteloos te maaken.
Het huwlyk was eene plechtige, openbaare daad,
en dat zy dit was, is billyk en pryfelyk, want daar
door kreeg de ftam , waartoe de nieuwgetrouwden
behoorden, van de verbindtenis van twee zyner
medeleden bericht, en wierd dus in ftaat gefteld om
hen de fchuldige achting te betoonen. Deeze gewigtige
daad wierd altyd met pracht en vrolykheid gevierd
, en de echtverbindtenis van twee medeleden van
den ftaat was eene merkwaardige gebeurtenis, waarop
ieder het oog had. Deeze jonggetrouwden kregen
nu een grooter werkkring , wierden voor di maatfchappy
gewigtiger, achtingswaardiger , en met deelneeming
befchouwde men hen als de fcheppers eener
mogelyk talryke nakomelingfchap. Wat is in de waereld
ook achtenswaardiger, dan zynsgelyken het leven
te geeven, en den ftaat burgers te leveren ? Hoe edel
is het werk der voortplanting in het oog van den waereldbefchouvver
en van den waarneemer der Natuur!
De