antihomofobikitabi3

112 ANTİ-HOMOFOBİ KİTABI / 3
meme ve kaçınma, zihinsel kapalılık, yeni ve
farklı olana “tahammülsüzlük” muhafazakârlığı
biçimlendirir. Toplumdaki hiyerarşik yapının
doğal karşılanması ve bu eşitsiz yapının doğadaki
eşitsizliğin bir benzeri olduğu düşüncesi
de politik muhafazakârlığın anlaşılmasına katkı
sağlamaktadır. Bütün bu zihniyet arka planı
son çözümlemede varolan sistemin bütün adaletsizlik
ve eşitsizlikleriyle olduğu gibi sürdürülmesine
hizmet etmekte, her türden değişim
fikrine kapalı bir ideolojik iklim oluşmaktadır.
Politik gibi görünmeyen örneğin modern sanat,
caz, müzik, astroloji gibi konulardaki tutumlarla,
açıkça politik görünen örneğin ölüm
cezası, kürtaj, din, savaş, militarizm, homofobi
gibi konulardaki tutumlar benzer zihniyet yapılarından
kaynaklanmaktadır.
İnsanlar politik muhafazakârlığı onaylamaktadır
çünkü bu onay korkuyu, kaygıyı ve belirsizliği
azaltmakta, değişimden, belirsizlikten
kaçınmaya, düzeni, olup biteni açıklamaya ve
bireyler ile gruplar arasındaki eşitsizlikleri meşrulaştırmaya
hizmet etmektedir. Muhafazakâr
inançlar, bazen kesinlik arzusundan, belirsizliğin
yarattığı korkudan, bazen de kişisel benliğe ya
da sisteme yönelik tehditten dolayı benimsenmektedir.
ABD ve Avrupa’da muhafazakârlığın
artışını 11 Eylül’den sonra İslami terör tehdidine
kadar yükselttiyse, Türkiye’de de bölünme
tehdidi aynı biçimde muhafazakârlık ve doğal
olarak kardeşi milliyetçiliği yükseltmiştir.
Politik bilimler alanında muhafazakârlığa ilişkin
kuram ve araştırmalarda, insanların benlik ve sınıfsal
çıkarlarından dolayı muhafazakâr ideolojileri
benimsedikleri varsayılmıştır. Bu açıklamalar
üst, iktidardaki sınıflar arasında muhafazakâr
inançların arttığını gösteren verilere uygundur.
Varolanın bozulacağına, değişeceğine ilişkin
korkunun, tehdidin ve belirsizliğin üstesinden
gelen dürtüler ve algılar, muhafazakârlığın artmasıyla
ilişkilidir fakat bu dürtülerin bazılarının
dezavantajlı, ezilen ya da düşük statülü sınıflar
arasında, yani bu sistemin devam etmesinden
hiçbir yararı olmayan sınıflar arasında daha da
yaygın olması cevap arayan bilimsel ve politik
bir sorudur.
Muhafazakârlığı, ebeveynlik stili ya da çocukluk
sosyalizasyonundan doğan duygusal farklıklılarla
ilişkili açıklamaya çalışan kuramlardan farklı
olarak, sosyal üstünlük kuramı muhafazakâr hiyerarşiyi
koruma ve arttırma yöneliminin oluşmasında
evrimsel ve sosyal faktörlerin üstünde
durmuştur. Sosyal üstünlük kuramına göre,
iktidar söylemleri ve bu söylemlerin biçimlendirdiği
toplumlar, bazı grupların diğer gruplar
üzerindeki hegemonyasını meşrulaştırmak için
alt grup ve sınıfların itirazlarını en aza indirmeye
çabalamaktadır. Bu çeşitli “meşrulaştırıcı
mitler”in yayılımı vasıtasıyla gerçekleşmektedir,
bu meşrulaştırıcı mitler şunlardır: (a) “paternalistik
mitler”, kendilerine bakamayan ve kendi
kendine yol alamayan tabi gruplara dominant
grupların yol göstermesinin ve onları koruyup
bakmasının gerekliliği üstünde durmaktadır,
(Örneğin, Tayyip Erdoğan’ın Kılıçdarağlu’nu
eleştirirken, siyaseti koyun gütmeye benzetmesi;
kadınların çiçek oldukları ve sulanmaları
gerektiği) (b) “karşılıklılık mitleri” dominant ve
tabi gruplar arasında sembiyotik bir ilişkinin
var olduğunu ve her iki grubun da birbirine ihtiyacı
olduğunu, biri olmadan diğerinin olamayacağını
iddia ederek sahte bir eşitlik illüzyonu
yaratan mitler (Kadın haklarından değil insan
haklarından söz etmek; patronla işçinin birbirine
ihtiyacı olduğunu vurgulamak) (c) kutsal
mitler, dominant ve tabi grupların pozisyonunun
Tanrı ya da diğer ilahi güçler tarafından belirlendiğini
iddia etmek (Bulunduğumuz durumun
Allah’ın takdiri olduğu ve adaletsizliklerin
bu dünyada olmasa öbür dünyada giderileceği
yönündeki dini mitler). Bu tür adaletsizlik ve