antihomofobikitabi3

36
ANTİ-HOMOFOBİ KİTABI / 3
söylemimizle yeniden kurmanın ve talepte bulunmanın
yanlış olduğu bilincine vardı” resmine
ve yeni makbul ‘doğru queer kimliği’ mertebesine
erişmiş biri olarak düşünüp yazacağım,
kâh yeni dönem Cassandra’sı olduğunu ve fazla
acıtan bir gerçekliği köküne dek iliklerinde hissettiğini
varsayarak... Her kültürel/siyasi grupta
olduğu gibi LGBTT tabanında da iki gruptan da
kimseler var ve galiba çoğumuz, hayatın dayattığı
Cassandra karamsarlığı ve kabuslarıyla yaşama
halini, her gün yeniden inançla mücadele
etmek için gerekli olan o başarabileceğine duyduğu
inançla yeniden harmanlamak zorunda.
Sıkıcı bir siyaset bilimcisi olduğumu hatırlatacak
sözler etmeden bu yazıya devam etmem
zor.
Her kimlik hareketi tanımı gereği bir sivil hak
hareketidir. 1960’lardan beri literatüre yerleşen
kimlik hareketi ve sivil hak arayan kimlik grupları
kavramları bizzat belli hareketlerin belli
ülkelerdeki tarihsel deneyimlerine bakılarak
çıkarsanmıştır. İstisnasız her kimlik hareketinin
başlangıcından itibaren tarihinde, yola koyulduğu
ve bir tarihsel olay ya da dönemin tetiklediği
o ateşli isyan anı (1), kendisini reddeden,
kaale almayan, ezen topluma karşı kendi içinde
birleşme ve bir ‘biz’ olma anı (2), kendi içinde
büyüyüp saflarına yeni kimseler ekleyip kendi
içinde aslında kim olduğunu nasıl yaşaması
gerektiğini tartıştığı anlar (3), ve kendini tanımayan
dışlayan ve maalesef oyunun kurallarını
da yazma gücüne sahip olan toplumdan taleplerde
bulunduğu anlar (4) gibi değişik anlar bulunduğunu
görürüz. Kabaca dörde ayırdığım
bu değişik zamanların, fazların ya da anların,
başarılı olmuş, kazanımlar elde etmiş hareketlerin
tarihlerine bakıldığında, kendi içeriklerine
ve bağlamlarına sıkı sıkıya bağlı dört ayrı iletişim
tarzını da beraberinde getirdiği gözlemlenmektedir.
Her an esnasında, kimin kiminle tartıştığı ve
ne konuda tartıştığı ya da mücadelenin özneleri
ve nesneleri farklılaşır. Kimlik hareketinin,
kendisini reddeden/dışlayan/ezenlerle çatıştığı
anlarda ya da kimliğin bizzat varoluşunun
ve kişilerin hayatlarının sözkonusu olduğu zamanlarda,
grup her zamankinden daha fazla
bütünleşir ve kendi içindeki uzlaşmazlıkları o
anın gereklerini gözönünde bulundurup parantez
içine alarak beraber hareket eder, tek
ses yükseltir. Bu anlar kimlik hareketi dışında
varolan ve hareketin toplumdan taleplerini
reddeden, yoksayan ya da karşı çıkanlara karşı
bir “biz” söylemiyle cevap verildiği zamanlardır.
Tanınmak, eşit statüsünü ortaya koymak için
yola çıkan hareketlerin zaman zaman milliyetçilikle
suçlanması ya da karıştırılması, kimliğin o
an içinde bulunduğu reel koşulların ve anın, bir
biz sesinin çıkmasını gerektirmesindendir aynı
zamanda. Aynı zamanda diyorum çünkü özcülük
hiçbir kimlik hareketinin üyelerinin kategorik
olarak muaf olduğu bir hastalık değil. Her
toplum grubunda özcülük yani essentialism
yapan bulunur. Kimlik hareketlerinin özcülük
anlayışının egemen olmadığı durumlarda da
milliyetçilikle itham edildiği durumlar ise, işte
bu varoluşsal mücadele anında tek sesle karşı
çıkabilmelerindendir.
Varoluşsal krizi, yokedilme tehditini savuşturmuş,
kimliğinin tanınmasını anayasal ve yasal
düzlemde garanti altına almış, ancak bir toplumun
homofobisinin kültürel düzeyde dönüştürülmesi
mücadelesinde daha alacağı çok yol
olan kimlik hareketleri, bu anlarda ve daha az
çalkantılı denizlerde seyrettikleri zamanlarda,
işlevlerini kâh kendi içlerinde alt-gruplar arasındaki
“biz kimiz, aramızda farklılıklar, içimizde
ayrımcılık yok mu, biz dediğimizin içinde
de farklı sosyal sınıflar farklı sosyal statüler yok
mu, nasıl mutlu oluruz, ne yapmalıyız, nasıl