antihomofobikitabi3

ULUSLARARASI HOMOFOBİ KARŞITI BULUŞMA 141
Klişe 3: Eşcinsellik Tecavüz Sonucu Gelişir
Mysterious Skin: (Yön. Gregg Araki, 2004)
Aslında pedofili hakkındaki bu filmin bir bölümünde
yeniyetme (15-19) Neil’in çocukluğunda
yaşadığı bir tecavüz sonucu eşcinsel fahişeliğe
yönelmiş olması sakıncalı klişelerden
biridir çünkü sistemin, hegemonun, izleyen
hükümdarın, kişinin bedeni ile ilgili gizlilik/
mahremiyet haklarını umuma açarak, bir
‘ayıbın’, daha büyük bir ayıba yol açtığı fikrinin
de altı çizilerek, “gördünüz mü bakın
sonuç ne oldu” sorusunu sordurtarak, kendiliğinden
gelmiş gibi gösterilen bir ‘cezayı’
(tecavüz sahnelerini) kendisini ‘normal’ diye
tanımlayan çoğunluk için (ritüelistik) bir haz
ayinine dönüştürebilmektedir. Aynı saptama,
LGBT kimlikli filmlerdeki HIV ya da AIDS
klişesi için de geçerlidir.
Genellemeye meraklı izleyici, her türlü tecavüzün
ya da cinsel istismarın yanlış olduğuna
odaklanmaktan çok, bu olayı bir travma olarak
hayatı boyunca yaşayacak kişinin sonunun ne
olacağı ile ilgilenir. Roma imparatorluğunda,
gladyatörlerin hayatta kalıp kalmayacağından
ya da zayıf olanın öldürülmesinden izleyen halkın
aldığı haz gibidir bu merak. ‘İzleyen halkın’
bilmediği, bu ritüelistik hazlarla imparatorun
onlardan gizlediği, asıl kölelerin kendileri olduğu
gerçeğidir. Bu saptama, homofobi için de
geçerlidir. Heteroseksist bir düzende cinsel yönelimi
LGBT kişilerin sanat yapıtlarında çoğunlukla
bir şekilde ‘telef’ olmaları, çoğunluğun,
heteroseksüellerin sömürüldüğü, aldatıldığı,
sistemin tutsakları olduğu gerçeğine peçedir.
Hükümdar, ötekileştirme illetini bu yüzden kızıştırır
ve işine geldiği gibi kullanır.
‘İnci Küpeli Kız’ tablolu bir otel odasında, sırtı
yaralar içinde bir AIDS hastasının sırtına masaj
yaparken Vermeer’in bu incili kızı ile göz göze
gelen Neil azizlik unvanını o anda alır izleyenin
gözünde çünkü bu “güzellik klişesine dönüşen”
tablo artık ayna işlevini görmektedir ve Neil’in
bu tabloyu görüşü ile biz izleyenler Neil’i “güzel”
görürüz. Koçlarının tecavüz kurbanı Brian
ile Neil koça cezasını verdikten sonra yine koçun
kanepesinde kardeşçe yakınlaşmışken, bu
kardeşlik ve kaderdaşlık zamanın geri getirilemeyeceği,
masumiyetin öldüğü ve iki melek
gibi gecede yitip gitmek isteği ile son bulur. Brian
ve Neil, filmin sonunda, melek mertebesine
yükselmiş iki mağdur olarak ‘yitik’ ya da ‘yıkık’
kuşağa katılırlar.
Klişe 4: Görünürlük Tuzaktır:
Foucault’nun geliştirdiği bu fikrin LGBT kimliklilere
yansıtılmasında bir yanlışlık seziyorum.
“Cihangir’den İnsan Manzaraları” fotoğraf sergime
(2007) almak istediğim bir travestinin de
‘görünmek istemiyorum’ yanıtı üzerine şaşırmış