Antologjia 2010 - “Ditët e Naimit” DITËT E NAIMIT

shih si sipërfaqja e ëndrrave tona që materializohen,
merr prapë farën e jetës.
Shkoj poshtë e lart dhe sytë e mi dëshirojnë
Asnjë zemër nuk sjell dot lavdinë përveç njërës që
dashuron
Rrugët e mia janë të pamëshirshme kur ma caktojnë
drejtimin
Më udhëheqin, më urojnë hir, të paarritura në
përqafimin e tyre
Nuk ndalin kurrë sikur të fshiheshin diku prapa
perdes prapa ekranit të gjatë dhe të gjelbër ato
gjithmonë ushqejnë mall të përhershëm përgjithmonë
dashuri të lavdëruar fund i përkryer
Muzika u bie ritmeve të mia të kaltërsisë dhe gëzimi
për luftime dhe rezultate, muzika vë shpirtin me
frymën e saj në shpirtin tim të rraskapitur
Mendja ime lufton për të ngritur rrjedhat e mia
Jeta e dashurisë është të vdesësh nën lëkurën e
lotëve
Ëndrra përleshen për mbijetesën e tyre
Sy e mbushin botën
Dashuria është këtu për t’u mbetur, dashuria s’do të
ikën kurrë
Jeta përhapet si një pikë deti, jeta merret me ditën.
Dallgë drite kalojnë nëpër zemrën time
Pika uji rrjedhin poshtë mendimet e mia të paqeta
Rrezet e diellit janë gazmore larg prapa reve
Drita gëzimi po vijnë nëpër botën time të hapur.
Këngë prej së gjelbrës dhe të kaltrës dhe bardhësisë
përhapen nëpër jetë
Rruzulli planetar niset për t’u kthyer, për t’u prekur
nga ndriçimi i lavdisë
Këndet e gjithçkaje që merr frymë po thyejnë kufijtë
e kohës.
Mendje të së vërtetës zbulojnë shtresa vuajtjeje dhe
pasioni
Flijimi dhe vetmia lavdërojnë hijeshinë e tyre plot
dashuri.
Lot përmbysin skaje të vetmuara fëmijësh të braktisur
të tokës
Kujtim i varfërisë dhe dhembjes fluoreshente në
udhët e besimit.
99 DITËT E NAIMIT 2010