Show publication content!

14 PISMO PG
jących dotychczasowe wieloletnie starania o nową inwestycję,
informujących o zdobytych przez Wydział środkach i wykorzystaniu
ich przez władze uczelni na inne inwestycje, o pomieszczeniach
utraconych przez Wydział na rzecz innych jednostek
uczelni. Zebrane fakty pozwoliły nam 6 kwietnia 1990 r. napisać
do rektora następujące słowa: Kilkadziesiąt lat oczekiwań na
poprawę sytuacji lokalowej, a także torpedowanie przez władze
administracyjne Uczelni wszelkich inicjatyw Wydziału daje
nam moralne prawo do sformułowania kategorycznych żądań
wobec władz uczelni.
Uznaliśmy za swój wielki sukces, gdy 21 maja 1990 r. dziekan
Czesław Taraszkiewicz informował rektora Mazurkiewicza:
Rada Wydziału Budownictwa Lądowego stwierdza, że popiera
zawarte w piśmie koła NSZZ Solidarność postulaty dotyczące
sytuacji lokalowej i warunków pracy na wydziale, jak również
potwierdza, że zawarte w nim fakty odpowiadają stanowi, jaki
istniał w tym zakresie na przestrzeni ostatnich lat. Nieczęsto się
zdarza, żeby wynik głosowania był tak jednomyślny, jak w tym
przypadku. Na 28 obecnych członków Rady Wydziału wszyscy
głosowali „za”.
Bezpośrednim efektem naszego listu było przyznanie Lądówce
zwolnionych pomieszczeń po Studium Wojskowym,
ale także… ustna ostra reprymenda wobec Zarządu Koła – za
indywidualizm działania – ze strony Komisji Zakładowej NSZZ
„Solidarność”. Niemniej, czuliśmy satysfakcję, że wspólnym
wysiłkiem udało się nam zrobić coś dobrego dla Wydziału.
A tak na marginesie, minęło 20 lat, Wydział Inżynierii Lądowej
i Środowiska, pomimo zaliczenia do placówek pierwszej kategorii,
wciąż boryka się z kłopotami lokalowymi, nadal nie
rozpoczęto nowej inwestycji, a jeśli wierzyć plotkom, znowu
pojawiły się plany odebrania Wydziałowi części zajmowanych
pomieszczeń. Może jest to wyzwanie dla obecnego Zarządu
Koła NSZZ „Solidarność” na Wydziale? Nasze doświadczenia
sprzed kilkudziesięciu lat podpowiadają bowiem, że jedynie
wspólne, solidarne działania przynoszą oczekiwane efekty.
Szczerze tego życzę nie tylko młodszym kolegom związkowcom,
ale i całemu Wydziałowi.
Dorota Starościak
Emerytowany pracownik PG
GRUDZIEN
'
1970 NA POLITECHNICE GDANSKIEJ
'
Nieautoryzowana relacja nagrana na Politechnice Gdańskiej
w dniu 23. 10. 1981 roku przez Henryka Majewskiego, której udzielił Pan doc. Zdzisław Sikora
Czy Pan docent udzielał relacji dla kogoś na temat Grudnia?
– Pełniejszej relacji nie udzielałem. Naturalnie, były na ten temat
dyskusje ze studentami – pytali. Natomiast wywiadów czy
jakichś dokumentów, wspomnień na ten temat nie pisałem, nie
udzielałem na ten temat żadnych wywiadów. Powiem szczerze,
nie jestem przygotowany w tej chwili do udzielenia jakiejś pełniejszej
relacji, musiałbym w pamięci odtworzyć tamte dni. Był
to okres dramatycznych wydarzeń, następnie okres wielkich nadziei,
które znowu zaprzepaszczono. Pana naturalnie interesują
sprawy Politechniki. A zatem o czym miałbym powiedzieć, jeżeli
chodzi o Politechnikę?
Interesuje mnie przebieg wydarzeń, które rozpoczęły się w poniedziałek
z rana. Jaka była sytuacja wśród studentów – począwszy
od poniedziałku, kiedy było wiadomo, że robotnicy
w jakiś sposób chcą zareagować na decyzje rządu.
– Pierwsze symptomy tej sytuacji na Uczelni to olbrzymie napięcie
uwidocznione na zajęciach, które prowadziłem od godziny
7-ej czy 8-ej rano. Wielkie zaniepokojenie, ta gama różnych
pytań, problemów. Następnie sporo studentów przybiegało do
Zakładu i pytali się – co się dzieje? Na korytarzu podchodzili do
mnie studenci, podobnie jak do wszystkich moich kolegów –
współpracowników Zakładu Politologii. Co się dzieje? Wyrażali
Gdynia, Grudzień 1970 r.
Archiwum H. Majewskiego
Nr 10/2010