Show publication content!

PISMO PG 5
Rola Ojca Świętego – bez niego byśmy się nigdy nie zorganizowali.
Nigdy nie uwierzyli w siebie. Nigdy nie policzyli. A więc nigdy
nie zwyciężyli. Tylko, że to właśnie my zamieniliśmy słowa
Ojca Świętego w ciało. To nie udało się dotychczas na Kubie,
gdzie też był Ojciec Święty, zorganizował ich, tylko że nikt nie
potrafił tam tego zamienić w ciało. My potrafiliśmy, chwała,
że pokojowo. A teraz bierzmy się do pracy. Pracujmy nad nowymi
systemami i nad nowymi programami. Bo to, co teraz
jest, nie jest na miarę naszego zwycięstwa i naszej wielkości w
tym zwycięstwie. Tego życzę Państwu i sobie, bo chciałbym być
ostatnim rewolucjonistą. Wtedy będę miał dużo pomników, no
i emeryturę trochę lepszą. Dziękuję bardzo.
Bogdan Borusewicz na Politechnice Gdańskiej, 26 listopada 2010 r.
Przede wszystkim chciałem podziękować Politechnice...
Bogdan Borusewicz
Fot. K. Krzempek
Panie Prezydencie, Panie Rektorze, Szanowni Państwo,
przede wszystkim chciałem podziękować Politechnice za piękny
medal, który otrzymałem razem z Panem Prezydentem
Wałęsą i robię to wspólnie, także w jego imieniu. Taki medal,
z takiej uczelni cieszy szczególnie. Prezydent Wałęsa otrzymuje
medale dość często, ja rzadziej, w związku z tym składam
serdeczne podziękowania.
To dobrze, że uczelnia techniczna, ważna, ale przecież nie
zajmująca się humanistyką pamięta o swojej historii. Także o
tej historii będą pamiętały następne pokolenia studentów. To
jest istotne dla tego, co nazywamy wspólnotą. A przecież tutaj
to Wy tworzycie wspólnotę: pracownicy, naukowcy i studenci.
I nie jest to wspólnota tworzona tylko poprzez kształcenie,
badania i naukę. Ale także poprzez pamiętanie o własnej tradycji.
Ja nie byłem studentem Politechniki. Studia na Politechnice
zawsze jawiły mi się jako znacznie trudniejsze niż gdzie
indziej, może z wyjątkiem studiów medycznych. Tak się złożyło,
że bardziej interesowały mnie przedmioty humanistyczne,
chociaż z przedmiotów technicznych też byłem w szkole niezły.
Moje pierwsze doświadczenie z Politechniką Gdańską było
dość specyficzne. Najpierw, 15 marca 1968 roku chciałem się
dostać tutaj na wiec, a skończyło się na olbrzymiej demonstracji
między Politechniką a Operą, w której uczestniczyłem.
Brała w niej udział przede wszystkim młodzież, w dużej mierze
studenci z Politechniki. Demonstracja ta została później oceniona
przez władze na 20 000 osób. Olbrzymia. Mój pierwszy
bezpośredni już kontakt z Politechniką Gdańską, przyznam się,
nie po to, żeby się tu uczyć, miał miejsce 28 kwietnia. Byłem
tu po to, żeby rozrzucić ulotki. Może ktoś je znalazł. Jeżeli tak,
to proszę się do mnie zgłosić, bo nie wiem, czy dotarły do adresatów.
Niemniej to moje doświadczenie było dość specyficzne.
Potem rozpoczął się stan wojenny, podczas którego Politechnika,
obok kilku innych środowisk, stanowiła oparcie dla
działalności podziemnej Regionalnej Komisji Koordynacyjnej.
Był to port, służba zdrowia, PROMOR i właśnie Politechnika.
To było bardzo ważne środowisko, działy się tu różne rzeczy.
Oczywiście, nie o wszystkim wiedziałem, bo nie musiałem
wiedzieć, ale pamiętam, że przyjęto tutaj też inną zasadę, zupełnie
zgodną z logiką. Nie trzeba było przemycać bibuły na
teren uczelni, ponieważ drukowano ją na miejscu. Na pewno
temat ten będzie jeszcze poruszany. Po godzinach, wyciągano
maszynę i drukowano, sygnując druki ”Oficyna u majstra”. To
było dobrze zmajstrowane, muszę powiedzieć i bardzo logiczne.
Zamiast znosić zadrukowane kartki, za które można było
zostać zatrzymanym, wystarczyło wnieść czysty papier. Chciałbym
przypomnieć dwie osoby, z którymi utrzymywałem bezpośredni
kontakt przez cały okres stanu wojennego. Wiem, że
działała tu cała, duża grupa ludzi, która w różnych okresach
i w różne sprawy się angażowała, ale ja kontaktowałem się
bezpośrednio z Heńkiem Majewskim i Andrzejem Brzozowskim.
Nie mówię tu też o absolwentach Politechniki Gdańskiej,
z którymi współpracowałem w różnych działaniach. Pamiętam
też, że na Politechnice miał swoją bazę Ryszard Pusz, który
zrobił offset. To był polski wkład w rozwój myśli technicznej,
co prawda offset wynaleziono wcześniej, ale tę maszynę
zbudowano od początku do końca, od rysunków technicznych
do stworzenia konstrukcji. Ten offset, proszę państwa, działał.
Środowisko naukowe było aktywne w Sierpniu i we wszystkich
innych okresach, kiedy była szansa na wolność i demokrację.
Jest to zupełnie zrozumiałe, ponieważ naukowcy odczuwali
bardziej ograniczenia systemu niż ktokolwiek inny. Zmiany stały
się możliwe, kiedy także robotnicy zaczęli odczuwać, czym
jest ten system. Pan Prezydent mówił o znaczeniu Grudnia
1970 roku. Był on podwaliną pod sierpień. Również w Grudniu
studenci Politechniki byli aktywni. To nie jest do końca prawda,
że władzy udało się rozdzielić te dwa środowiska. Podczas
tych wszystkich wydarzeń, przede wszystkim na ulicy, była
młodzież, a studenci są zawsze ludźmi młodymi. Dziękuję za
to, że na Politechnice zawsze można było znaleźć wsparcie i za
to, że pamiętacie o swojej tradycji. Patrzą na was studenci,
którzy także będą o niej pamiętać.
Nr 10/2010