Show publication content!

20 PISMO PG
Oficyny u Majstra (współpraca ze mną, Darkiem Śmiałkowskim,
Cezarym Bąkiem i Piotrem Suchorą) oraz grupą techniczną
(W. Słomiński i inni) – skład, druk, introligatornia,
kolportaż. 12 zredagowanych i wydanych numerów PGPG
– ostatnie cztery w technice offsetowej w 2000 egz. To
Krzysztof dostarczył pierwszą maszynę-powielacz do drukarni
„Oficyny u Majstra”.
• Andrzej Kopeć – pożyczył na kilka godzin klucz od magazynu
Ośrodka Komputerowego w piwnicach PG, dzięki czemu
po zrobieniu kopii tego klucza mieliśmy, w sytuacjach
koniecznych, dostęp do papieru drukarek komputerowych,
który przycinaliśmy gilotyną do formatu A4.
• Andrzej Maj – pracownik PG w laboratorium Zakładu Mostów
Metalowych. Drukarz w drugiej połowie lat 80-tych.
Wtedy drukarnia mieściła się u niego w laboratorium,
a wcześniej Bogdan Borusewicz uczył Andrzeja sztuki w jego
domu.
• Henryk Majewski – to w jego ciemni na II piętrze w „Żelbecie”
była nasza pierwsza drukarnia. Heniu dostarczał też
niektóre teksty związane z sytuacją na Politechnice.
• Wiesław Piwowarski – drukarz, dołączył razem z Cezarym
Bąkiem do „Oficyny”, zginął tragicznie w wypadku samochodowym
w 1985 roku
• Aleksander Rybak – pracownik PG, Zakład Budowy Kolei,
jednorazowa, ale bezcenna pomoc. To jego, będącego poza
podziemnymi strukturami, poprosiłem o przywiezienie maszyny
offsetowej z plebanii ks. Jankowskiego na PG. Pojechaliśmy
jego małym fiatem i przywieźliśmy piękny offset.
Był to chyba rok 1994.
• Piotr Suchora – w jego mieszkaniu znajdowała się skrzynka
kontaktowa Oficyny u Majstra. Składanie i ostatnie korekty
ostatnich offsetowych numerów Podziemnej Gazety Politechniki
Gdańskiej odbywały się u niego. Miał kontakt tylko
z Krzysztofem Kiszkisem. Zmarły tragicznie w wypadku drogowym
w 1985 roku.
A ponadto: Pani Ania z biblioteki WBL, która pisała na swojej
maszynie pierwsze ulotki, jeszcze zanim mieliśmy powielacz,
kolega z ksero WBL (nie pamiętam nazwiska), który pomagał
robić blachy do offsetu, pani sprzątająca na II piętrze
„Żelbetu”, która za każdym razem, gdy o to prosiłem, wynosiła
z umówionego miejsca worki z makulaturą, aby wyrzucić je na
spód kontenera ze śmieciami.
Ja z kolei pisałem (jako Majster), zbierałem teksty od autorów,
organizowałem wraz z innymi co się dało (farby, papier,
miejsca druku, transport, kolportaż), łączyłem poszczególne
ogniwa i pilnowałem, aby poszczególne osoby nic nie wiedziały
o sobie wzajemnie lub jak najmniej. Nieco łatwiej było mi
konspirować gdy dostałem od Marka Garzteckiego z Londynu
komputer Amstrad z edytorem tekstów i drukarką. W dostawie
pośredniczyła Pia – lektorka języka angielskiego z British
Council. Na tym sprzęcie wykonałem też matryce (na prośbę
chyba Rysia Kloskowskiego) do legitymacji członków struktur
podziemnej „Solidarności” na PG.
Lokalizacje drukarni
Zaczynaliśmy w ciemni u Henia Majewskiego. Po jego aresztowaniu
przerzuciliśmy maszynę w podziemia, do jednego
z pomieszczeń, do których wchodziło się z kanałów ciepłowniczych
poprzez Wydział Elektryczny lub Gmach Główny. Następnie
Czarek Bąk miał maszynę u siebie i Jarka Ziętkiewicza,
a najbardziej „bezczelnym” rozwiązaniem było umieszczenie
drukarni w laboratorium mostowym na parterze „Żelbetu”
u Andrzeja Maja za zasłoną z materiału.
Komunikowanie się
Unikaliśmy bezpośredniego przekazywania sobie czegokolwiek.
Owszem, spotykaliśmy się na korytarzu lub na chwilę
w pokojach, ale cokolwiek mieliśmy do przekazania (w tym
większość kolportażu) szło przez „śluzę”. „Śluzą” były małe, kwadratowe
drzwiczki w ścianach toalety na drugim piętrze Żelbetu.
Drzwiczki (za nimi było zaśmiecona nieużytkowa przestrzeń
pod dachem) każdy mógł sobie otworzyć i na wyciągnięcie ręki
zostawić to co chciał do odbioru przez inną osobę. System ten
funkcjonował przez cały czas bez żadnej wpadki (raz tylko myszy
zjadły cukierki Wieśka Piwowarskiego z jakichś „darów” na
Święta, które zostawiłem tam dla jego dzieci).
Andrzej Brzozowski
Były pracownik PG
Gdańsk, Manifestacja po zamachu na Jana Pawła II, maj 1981 r. Strajk okupacyjny PWSSP, listopad 1981 r. Fot. H. Majewski
Nr 10/2010