Show publication content!

PISMO PG 15
wość – poczekamy, zobaczymy – też nam nie przyszliście... nie
będziemy się spieszyć – tak to odczuwam. Bo 68 rok to osamotnienie
Uczelni – wręcz pamiętam tą olbrzymią ilość ludzi z zakładów
pracy, którzy krążyli wokół Politechniki, którzy odgrażali
się studentom, wykrzykiwali. To pewne przerażenie tych setek
ludzi obcych, którzy tu krążyli, wykrzykiwali przed Politechniką.
A więc studenci zachowali się – powiedziałbym dość biernie.
Nie było jakichś wielkich wydarzeń – wcale – od początku do
końca. Może koło godziny pierwszej próba zorganizowania wiecu.
Ale to nie był taki powszechny wiec – jakiś wielki spontaniczny
wielki udział. No i ta sprawa, o którą Pan pytał – wieczorem
Stocznia Gdańska, 14 grudzień 1970 r.
Archiwum H. Majewskiego
swój stosunek do podwyżki, swoją niechęć... i dochodziły już
pierwsze głosy – tego co się dzieje w Stoczni, ale oprócz tego
napięcia – nic się nie działo. Widać było podenerwowanie, bieganie,
zaniepokojenie. Około godz. 11-tej pod Politechnikę podjechał
radiowóz, w którym byli pracownicy Stoczni. Jak się później
okazało, przed gmach wyszedł Rektor Staliński i kilka osób
spośród nauczycieli akademickich i również ja tam byłem. Ten
moment, kiedy wysiedli i to spięcie, jakie było między Rektorem,
a młodym człowiekiem – widziałem. Na Uczelni jeszcze był spokój,
natomiast w Stoczni już wrzało. Stąd konfrontacja dwóch
postaw. Spokojnej – ze strony Rektora i to zaniepokojenie, zdenerwowanie
i niezręczność – bowiem doszło do jakiegoś takiego
małego incydentu. Wysiadła również kobieta. Przed Gmachem
Politechniki było około 100–200 studentów. W holu głównym,
na schodach było bardzo dużo studentów. Nie wiem, ile tam
się mieści. Natomiast rozmowa – oczekiwanie na tą rozmowę
nie spełniło się. Studenci, myślę, byli przygotowani na jakąś relację
pełniejszą, na wezwanie bardziej ogólne, patriotyczne –
na słowa: Ojczyzna zagrożona, czy jakieś hasła bardzo ogólne.
Tymczasem ta relacja była taka ściśle ekonomiczna, a nawet
taki zwrot, który pamiętam ze strony tej kobiety – czemu stoicie,
chodzie z nami, to będziecie żreć „ixi”. To nie przemówiło.
Zatem nie ruszyło studentów. Naturalnie, trzeba powiedzieć
o sprawie głównej. Studenci pamiętali 68 rok, kiedy nie uzyskali
wsparcia ze strony klasy robotniczej. Stąd też zachowali
się biernie w okresie, kiedy w zakładach pracy zaczęło wrzeć.
To nie był jakiś zamierzony odwet, ale to była taka powściągli-
Gdańsk, KW PZPR, 14 grudnia 1970 r.
Powrót do stoczni, 14 grudnia 1970 r.
Fot. IPN GD
Fot. IPN GD
Gdynia, Grudzień 1970 r.
Archiwum H. Majewskiego
Nr 10/2010