υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

Ήμασταν κοντά στις πόλεις, μα κι αρκετά μακριά απ’
αυτές, έτσι που να μη φτάνει ως εμάς ο θόρυβος τους.
Μονάχα τα Σαββατοκύριακα έρχονταν λίγοι φίλοι που —
μαθαίνοντας το πέρασμα μας απ’ τα μέρη τους— κατέφθαναν
με μεζέδες και κρασιά. Εκείνα τα βράδια η φωτιά δυνάμωνε
κι ο ορίζοντας μας εκτεινόταν ως το Γαλαξία, καθώς
νοιώθαμε πως τίποτε δεν μας περιόριζε. Η φωτιά συγκέντρωνε
τις σκόρπιες σκέψεις κι ωρίμαζε τις αισθήσεις κι
εμείς, εξαγνισμένοι στο ξημέρωμα, ψιθυρίζαμε στοχαστικές
κουβέντες μπροστά στη θράκα με κατάνυξη.
Στους δρόμους του κόσμου το φως κάνει κύκλους, που
δεν είναι ορατοί απ’ τις κεντρικές λεωφόρους. Έξω, στους
ανοιχτούς ορίζοντες μπορείς να ακολουθήσεις τους κύκλους
χωρίς βιάση κι εμείς οι πραματευτές το μάθαμε καλά αυτό,
χρόνια τώρα μετακινούμενοι, γνωρίζοντας κάθε λεπτομέρεια
της μέρας και της νύχτας, εκατοντάδες μέρες και νύχτες, η
καθεμιά με το δικό της όνομα.
Έχω ξεμάθει να μιλώ πολύ. Είμαι καιρό στο δρόμο κι
εμπορεύομαι στιγμές. Στους σταθμούς, όπου ξαποσταίνουν
οι πραματευτές, οι λέξεις είναι περιττές κι ο ήχος τους είναι
ένας ήχος ξένος στ’ αυτιά μου. Η σιωπή μας παραξενεύει
πολύ τους ανυποψίαστους ανθρώπους, χαμένους μέσα στη
σκοπιμότητα των συμφερόντων της καθημερινής τους ζωής.
Καμιά φορά μας κυνηγούν, η σιωπή μας ξεχωρίζει μέσα σε
τόσους θορύβους γύρω, ταράζει την απαράλλαχτη ροή των
ωρών κι αυτοί μιλούν, μιλούν ασταμάτητα βρίσκοντας καταφύγιο
πίσω από σωρούς άχρηστων λέξεων.
Γ. Α. Σκαρβέλης
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ