υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

τητα, γιατί τα ξημερώματα φορτώνουμε. Πάμε στους Γαλατάδες,
στη θεσσαλονίκη, για ντομάτες.
-Τι έχουμε να κάνουμε το ξέρω. Αλλά μη μου λες να μην
ελπίζω κιόλας!
- Να ελπίζεις και να εύχεσαι να έχουμε δουλειά, ό,τι κι αν
είναι. Γιατί τώρα που όλοι σχεδόν προτιμούν τους φουκαράδες
τους αλλοδαπούς, αφού στοιχίζουν πιο φτηνά, τα πράγματα
δυσκολεύουν. Αντε, κοιμήσου τώρα. Αύριο θα είσαι
νυσταγμένη κι εγώ θέλω την παρέα σου στο ταξίδι...
Τα ξημερώματα η Ερατώ ξύπνησε και σήκωσε και το Βαλάντη
για να ξεκινήσουν. Φόρτωσαν τα πράγματα τους, φίλησαν
τα τρία μικρά κι έδωσαν οδηγίες στη γιαγιά Ελένη για τη
φροντίδα τους. Πάνω απ’ όλα, της είπαν, να τα στέλνει κάθε
μέρα στο σχολείο. Έκαναν πια να φύγουν. Ο Χρήστος,
όμως, ο μεγάλος τους γιος, που είχε βγάλει το Γυμνάσιο,
τους καθυστέρησε. Ήθελε να διορθώσει το ορθογραφικό
λάθος που είχε η επιγραφή στο παμπρίζ του αυτοκινήτου
τους. Έγραφε: «Ο θεός μπορίνα ήταν και Τσιγγάνος».
Το απόγευμα έφτασαν στους Γαλατάδες κι ο Βαλάντης
πήγε κατευθείαν στον επιστάτη. Συμφώνησαν ότι θα έχουν
δωρεάν στέγη κι ότι το μισό μεροκάματο θα το ’παιρναν σε
λεφτά, το άλλο μισό σε είδος. θα έπαιρναν δηλαδή ντομάτες
για να τις πουλήσουν αργότερα.
Πριν χαράξει ακόμα ο ήλιος, η οικογένεια ξύπνησε για ν'
αρχίσουν τη δουλειά. Πήγαν στο χωράφι κι άρχισαν να τσαπίζουν
το χώμα γύρω από τις ντοματιές. Δύσκολη δουλειά,
κοπιαστική... Στο χωράφι 20 σειρές ντοματιές από 50 η
κάθε σειρά. Το τσάπισμα έπρεπε να γίνεται επί 35 μέρες
συνέχεια. Αν τσάπιζες λάθος, καταστρεφόταν το φυτό κι
αυτό το χρεωνόσουν.
Σκυμμένοι όλοι τη μέρα κάτω από τον ήλιο που έκαιγε. Η
Ερατώ δεν πρόσεχε και τόσο πολύ τον εαυτό της κι η μέση
της είχε πάθει εγκαύματα από την πρώτη κιόλας μέρα. Βλέ-
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ