υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

Ο Κάρνυ είχε εγκαταστήσει το παλιατζίδικο του σ’ έναν
ετοιμόρροπο στάβλο. Στρίβοντας στη γωνία, η Φράνσι
έβλεπε τις δυο πόρτες ανοιγμένες φιλόξενα, και φανταζόταν
ότι ο μεγάλος συμπαθητικός δίσκος της ζυγαριάς που
ταλαντευόταν πέρα δώθε, της έγνεφε φιλικά καλωσορίζοντας
την.
Από το βιβλίο της Π. Σωτηράκου,
Το φουστάνι της Κλεοπάτρας
Φύσαγα πάλι και πάλι στο καλαμένιο μου φλάουτο το
σκοπό, να τον μάθω, ενώ έβριζα νοερά τους υπόλοιπους,
που αργούσαν. Τι έκαναν τόση ώρα ήθελα να ’ξέρα, σπουδαία
δουλειά είναι, δηλαδή, να γεμίσεις ένα σακί με ντενεκεδάκια;
Είχα αρχίσει να πεινάω, να διψάω, η ζέστη δυνάμωνε.
θα κόντευε μεσημέρι δεν κόντευε; «Εεε, θεια... κυρία, τι
ώρα είναι;» ρωτάω μια γεματούλα ξανθιά που περνάει με
ψώνια.
Τι ώρα είναι; στρίβει ακουμπώντας τις σακούλες της στη
σκιά απ’ το φορτηγάκι μας. Ναι, τι ώρα είναι, βγάζω από το
παράθυρο το κεφάλι μου. Έντεκα και τέταρτο.
Έντεκα και τέταρτο... Ομπόοο!... κι ακόμα να ’ρθουνε.
Εσύ παίζεις φλάουτο; σκουπίζει το πρόσωπο της με χαρτομάντιλο
η κυρία. Αμήηη εγώ! Μοναχός μου το ’φτιαξα από
καλάμι. Δες το. Αργότερα θ’ αγοράσω κλαρίνο. Βρύση έχει
εδώ γύρω πουθενά; Νερό, θεια;
Γιατί; Διψάς; σηκώνει τα μαλλιά της ν' αεριστεί... θα σκάσουμε
σήμερα... Ουφ... Ουφ... Κοίτα, κοίτα νέφος... Όχι η
Ακρόπολη δε διακρίνεται, παρά ούτε... Να, πάρε μια πορτοκαλάδα
παρ’ τηνε, να! Βγάζει από τις σακούλες της μια. Δε
θα 'ναι κρύα, αλλά ε...
Την ανοίγω, την πίνω σχεδόν μονορούφι, πετάω το άδειο
0 Ρέντης
Κοκέρ να γαβά τίποτα,
κο τσαντίρι αγαβά μπρισίμ
τα μπαλίπα
Δεν καταλαβαίνεις
στο σπίτι καιρό,
στο τσαντίρι, ο αέρας,
η βροχή τραγουδάνε
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ