υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

πάσει μια μαύρη τετράγωνη εικόνα. Στον πελώριο το φούρνο
με το χαμηλό το στόμα, κορώνει μια γερή φωτιά και
μπροστά της παραδέρνει ένας διάβολος στριφογυρνώντας
επιδέξια το μακρύ του φτυάρι.
Είναι ο φούρναρης ο Πάβελ, ο γύφτος, ψυχή και κεφάλι
του εργαστηριού. Είναι ένας κοντούλης με μαύρα μαλλιά, με
κάτασπρα δόντια και τα γένια του, σαντα γένια του Χριστού,
χωρίζουνται σε δύο στο κάτω μέρος.
Με την κοκκινωπή βαμβακερή του μπλούζα δίχως ζώνη,
με το γυμνό του στήθος γεμάτο κατσαρές τρίχες και με τη
σβελτοσύνη του, θυμίζει το χορευτή της ταβέρνας. Και σα
να λυπάται κανείς βλέποντας τις καλοφτιασμένεςτου γάμπες
μέσα στα χοντροπάπουτσα που λες και είναι από μολύβι.
Ρίχνει σ’ ολάκερο το εργαστήρι ξεφωνητά αλέγρα και
εύθυμα, που ξεπηδούν σα σπίθες.
- Βράστε, ψήστε! ξεφωνίζει με μια αισχρή βλαστήμια και
σκουπίζει τον ίδρω στ' όμορφο μέτωπο του με τα μαύρα
μαλλιά.
Δύο μέρες πιο ύστερα, τη νύχτα, αφού έ^αλα τα ψωμιά
μου στο φούρνο, μ’ είχε πάρει ύπνος, όταν μανιασμένες
φωνές με ξύπνησαν. Ο αφεντικός στεκότανε κάτω απ’ την
κάμαρα κι έχοντας μπροστά του το εργαστήρι που έβγαζε τα
κουλούρια, έβριζε με χυδαία λόγια.
- Είν' έξι η ώρα και σεις κοιμάστε; Χαίρεστε γιατί ο αφεντικός
είναι κακοδιάθετος! Θέλετε να πιείτε το α'ψα μου;
Έγινε μεγάλη βοή μέσα στο εργαστήρι.
- Θα σας σφίξω τα λουριά εγώ! Εφτά σακιά αλεύρια για
ζύμωμα!
Το ίδιο γινότανε πάντα. Αφού μεθοκοπούσε κι ύστερα, τ'
αφεντικό μάς τσάκιζε με δουλειά, διπλή απ’ τη συνηθισμένη.
Το εργαστήρι ολόκληρο αγκομαχούσε και στο τέλος της
βδομάδας όλοι μας ήμαστε σακατεμένοι στη δουλειά. Τότε
τ’ αφεντικό μάς ξαλάφρωνε ένα ή δυο σάκους. Όσο μεθοκοπούσε,
δουλεύαμε άσκημα ή δε δουλεύαμε καθόλου.
ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ