υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

στε, στο Πήλιο είναι οι φυτείες με τις γαρδένιες. Μπορεί να
βρω καμιά δουλειά για όλους μας εκεί...
-Αμ, πες μου έτσι! Έπρεπε να το φανταστώ. Αντε, βρε
Ερατώ. Αντε και ίσως γίνει το θέλημα σου.
Έτσι κι έγινε. Οι δυο αδελφές έφτασαν στο Πήλιο κι
άρχισαν να βγαίνουν στις γειτονιές για να πουλήσουν την
πραμάτεια τους. Η Ερατώ μπήκε σ’ ένα σπίτι που δίπλα του
είχε ένα μεγάλο φυτώριο. Από τη λαχτάρα, η καρδιά της χτυπούσε
πιο δυνατά απ’ ό,τι ακούστηκε το κουδούνι της εξώπορτας.
Η νοικοκυρά την καλοδέχτηκε και, μια που είχε
τρεις κόρες να προικίσει, την έβαλε μέσα. Σε λίγο, πάνω στο
παζάρι, ήρθε κι ο άντρας του σπιτιού. Η Ερατώ μαζεύτηκε
λίγο, φοβήθηκε μήπως τη διώξει. Ο μαστρο-Κώστας όμως,
έτσι τον έλεγαν, ήταν χαμογελαστός. Η μαμά Ελένη είχε πει
στην κόρη της, άμα βλέπει άνθρωπο να χαμογελάει αληθινά,
να μην τον φοβάται.
Παίρνει θάρρος λοιπόν η Ερατώ και λέει πως μπορεί να
τους δώσει τα εμπορεύματα της ακόμα πιο φτηνά, τζάμπα
σχεδόν, αρκεί να τους προσλάβουν, αυτήν, τον άντρα, το γιο
και την αδελφή της, να τους δουλέψουν στο φυτώριο.
Ο μαστρο-Κώστας δέχτηκε. Αλλωστε, έψαχνε για εργάτες.
Η συμφωνία έκλεισε. Η οικογένεια θα πήγαινε τον άλλο
μήνα κι η πληρωμή, μισή σε χρήματα, μισή σε είδος.
- Δεν πιάνεσαι, γυναίκα. Γι’ αυτό επέμενες για το Πήλιο.
Αντε, έγινε το χατήρι σου. Φεύγουμε για κει, σχολίασε ο
Βαλάντης.
Ήρθε ο καιρός κι η οικογένεια πήγε στη νέα δουλειά. Η
Ερατώ ζούσε το όνειρο της. Ο τόπος μοσχομύριζε. Όλη
μέρα φρόντιζαν λουλούδια. Τα πότιζαν—όσο έπρεπε. Έβαζαν
κλαδάκια για να στηρίζονται οι ρίζες. Διάλεγαν λιπάσματα
κατά την κρίση τους. Έκοβαν προσεκτικά στον «κόμπο»
κάθε κλαδί που είχε κίτρινα φυλλαράκια. Η Ερατώ δεν άφηνε
το Βαλάντη ούτε να καπνίζει κοντά στα λουλούδια.
Ο μαστρο-Κώστας σ’ ένα μήνα είδε την καλύτερη
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ