υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

- Εγώ ο Αρτεμης!
Ο αφεντικός προχώρησε κατά πάνω στον Αρτεμη, αλλά
ξεπρόβαλε ο Οσίπ και του ’δώσε μια γροθιά στα μούτρα.
- Ακουσε! είπε κουνώντας το κεφάλι του, αφού πρώτα
έφτυσε.
Περίμενε λίγο, κι έλα στον εαυτό σου. Αμέσως ο Γύφτος, ο
στρατιώτης Μίλοφ, ο Λάπτιεφ, ο ειρηνικός χωριάτης, ο Νικήτας,
ο κουλουρτζής, με τα χέρια τους κρυμμένα πίσω, στις
τσέπες τους, πηγαίνανε κατ' επάνω στο Σεμένοφ. Τέντωσαν
τα κεφάλια τους, κι όλοι φωνάζανε πιο πολύ απ' τον άλλο.
- Φτάνει! φτάνει! Μπας και μας αγόρασες; Ε; Δε θέλουμε
να μας δέρνεις!
Ο αφεντικός στεκότανε ακίνητος σαν να είχε πιάσει ρίζες
στο σάπιο πάτωμα. Είχε σταυρώσει τα χέρια του πάνω στην
κοιλιά του. Το κεφάλι του το είχε γείρει λίγο στα δεξιά και
φαινότανε σα ν' άκουε ακατάληπτες φωνές.
Οι εργάτες σε μια γωνιά που μόλις φώτιζε η κίτρινη φλόγα
της κρεμασμένης λάμπας τα βάζανε μαζί του και οι φωνές
τους όλο αυξαίνανε. Καμιά φορά κάποιο κεφάλι που θα
νόμιζε κανείς πως είχε ξεριζωθεί απ’ τους ώμους κάποιου
κορμιού, ξεπρόβαλλε στο φως κι έδειχνε τα δόντια.
Όλοι ξεφωνίζανε, παραπονιόντανε και η κλαψιάρικια
φωνή του κουλουρτζή του Νικήτα ξεχώριζε απ’ όλες τις
άλλες.
- Έφαγες όλη μου τη δύναμη. Θα το παινευτείς αυτό
μπρος στο Θεό, ε; Ε, φίλοι!
Οι βρισιές ακουγόντανε μια πάνω στην άλλη χυδαίες. Οι
γροθιές είχαν αρχίσει ν' ανεβοκατεβαίνουν μπρος στη μύτη
του Σεμένοφ. Κι αυτός έμενε ακίνητος σα να τον είχε πάρει
ο ύπνος.
- Ποιος σ’ έκανε πλούσιο; Εμείς! ξεφώνιζε ο Αρτεμης,
ενώ ο Γύφτος έλεγε με ρυθμό σα να διάβαζε μέσα σε βιβλίο.
- Μάθε λοιπόν πως δε συμφωνάμε να δουλέψουμε εφτά
σακιά αλεύρι.
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ