υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

Hoveifoi
Στην Ήπειρο,
«γύφτος» σημαίνει
κυρίως μουσικός
/pno τους Χαλκιάδες αγάπησε η υπόλοιπη Ελλάδα το ηπει-
' Ι ρώτικο τραγούδι. Ο Λάκης Χαλκιάς, που θεωρεί το
συγκρότημα των Χαλκιάδων πανεπιστήμιο του, γνωρίζει την
ιστορία της οικογένειας μέχρι και τέσσερις γενιές πίσω: «...0
προπάππους λεγόταν Κάμψος και ζούσε στην Αλβανία.
Έφυγε κυνηγημένος από κει με τον αδελφό του. Ο ένας
πήγε Κάιρο κι ο προπάππους Γιάννενα, όπου άλλαξε το
όνομα σε Χαλκιάς, για να χαθούν τα ίχνη του.
Ο παππούς πεθαίνει νέος και τα πέντε αγόρια του βγαίνουν,
με τη βοήθεια του θείου που έπαιζε κλαρίνο, στη δουλειά.
Πανηγύρια, γάμους και λοιπά. Όταν παίζανε οι Χαλκιάδες,
ήταν σαν ιεροτελεστία/Εχει φάει κλωτσιά τραγουδίστρια
γιατί μίλησε στον δίπλα της την ώρα που τραγουδούσε
ο θείος μου, ο Φώτης Χαλκιάς. Κι έφυγε από το πατάρι
κάτω στον κόσμο. Κι εμένα ακόμη, στην αρχή δεν μ’ άφηναν
να πιάσω κλαρίνο και μετά με κορόιδευαν που τραγουδούσα
δημοτικά. Είχαν μεγάλες απαιτήσεις. Η οικογένεια «έβγαινε»
μέχρι το 1970, όταν ήδη από χρόνια είχε πάψει να λειτουργεί
το δημοτικό τραγούδι και να κυριαρχεί το λαϊκό».
Από το περιοδικό Μουσικό Café, Ιούνιος iggS
Άλλη μεγάλη οικογένεια οι Βασιλοπουλαίοι. Περιοχή Αγρινίου.
Ο παππούς, πρόσφυγας Μικρασιάτης, γνωρίζει τη γιαγιά
που ήταν Τσιγγάνα, την παντρεύεται και κάνουν δώδεκα
παιδιά. Τα αγόρια ασχολούνται όλα με τη μουσική. Κλαρίνο,
λαούτο, σαντούρι, κιθάρα. Οι φίρμες της περιοχής. Παίζουν
δημοτικά, αλλά και τα παλιά ζεϊμπέκικο, τα απτάλικα που
λέμε, ένα είδος καφέ αμάν που το συναντάμε μόνο σε αυτή
την περιοχή. Ουσιαστικά πρόκειται για βυζαντινή μουσική.
Ο Γιάννης Βασιλόπουλος είναι περήφανος για την καταγωγή
του και ξέρει πως οι Τσιγγάνοι κράτησαν την παραδοσιακή
μουσική.
θυμάται ένα περιστατικό στο Αγρίνιο: «Δούλευα κάποτε
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ