υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

«σοδειά» που είχε δει ποτέ του. Όλα τα φυτά ήταν γεμάτα
λαμπερά, καταπράσινα μπουμπούκια. Η οικογένεια πληρώθηκε
τον κόπο της, χαιρετήθηκαν με χαμόγελα και έφυγαν.
Η Ερατώ ήταν όλο χαρά. Στην καρότσα του αμαξιού είχε
500 γλάστρες με γαρδένιες. Όπως είχε γίνει και με τις ντομάτες,
βγήκαν στις γειτονιές για να πουλήσουν. Κράτησαν
όμως κι αρκετές γλάστρες, που η Ερατώ τις στόλισε γύρω
γύρω στην παραγκούλα τους. Όταν τα μπουμπούκια άνθισαν,
το σπίτι τους ήταν το πιο ευχάριστο απ’ όλα.
Η ίδια μάζεψε μερικά λουλούδια και τα έβαλε σ’ ένα
μπουκάλι μαζί με νερό. Μια μέρα, ύστερα από λίγο καιρό, ο
Βαλάντης, γυρίζοντας από τη δουλειά:
- Βρε γυναίκα, σήμερα έχεις κάτι το διαφορετικό.
Λάμπεις! Και μυρίζεις τόσο όμορφα... Κι η κόρη μας το ίδιο.
Μα τι κάνατε;
-Λουστήκαμε και στο τελευταίο ξέβγαλμα βάλαμε στα
μαλλιά μας νερό απ’ το μπουκάλι με τις γαρδένιες. Είδες, το
λοιπόν, Βαλάντη, ότι δεν είναι ακατόρθωτο όνειρο να ευωδιάζουμε
κι εμείς όπως οι «κυρίες»; Κι ας μην έχουμε γαλλικό
άρωμα... Αχ, Βαλάντη μου, μου φαίνεται πως πρέπει να
διορθώσουμε ξανά την επιγραφή στ’ αμάξι μας...
-Δηλαδή;
-Τι δηλαδή; Πρέπει να γράψουμε «Σίγουρα ο θεός είναι
Τσιγγάνος», γιατί μόνο ένας τέτοιος θα μπορούσε να χαρίσει
στη λάσπη λάμψη και στα λουλούδια ευωδιά.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΖΩΗ - ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ