υπουργειο εθνικης παιδειας και θρησκευματων πανεπιστημιο ...

Πολλά έχω να σου γράψω και δε σώνονται από την παλιοζωή
που την περπατώ. Τη Λαμπρή θα ανταμώσουμε στο
χωριό; Από τώρα το λογαριάζω. Εσείς οι ραφτάδες κάνετε
πιο κοντινά ταξίδια και θα είστε πριν από το Πάσχα εκεί, στο
χωριό μας.
Εγώ θα προσπαθήσω να φέρω υλικά να φτιάσουμε βαρελότα
για το Πάσχα, και για τον Επιτάφιο και για την Ανάσταση.
Δεν πρέπει να μας ξεπεράσουν οι Γαβαλιώτες, όπως
πέρισυ, που πήγαν τα σκαστούργια τους πιο ψηλά από τα
δικά μας.
Φέτος πέρασε ο χειμώνας χωρίς να στήσω ούτε μια σκανταλιά
(παγίδα), αν και είναι κι εδώ πολλά λιανοπούλια. Εδώ
ένας σκληρός δάσκαλος έβαλε τους χωροφύλακες και κλείσανε
στο μπουντρούμι τα παιδιά που είχαν στημένες σκανταλιές
κι έτσι δε μου βάσταξε κι εμένα να τολμήσω, εδώ
έξω από το μαγαζί, να στήσω καμιά σκανταλιά. Πέρυσι
θυμάσαι που τα τσιουγκρίσαμε και μαζί κάποτε; Με τον
ξάδερφο το Μήτρο κάνατε απιστία. Πηγαίνατε και τηράγατε
τις σκανταλιές κρυφά από μένα.
Φέτος τα χάσαμε τ’ αυγά και τα καλάθια. Και μια που ήρθε
στην κουβέντα. Αλήθεια, φέτος ποιος ετοιμάζεται να πάει
καλαθιάρης με τις λαζαρούδισσες, να πούνε το Λάζαρη από
σπίτι σε σπίτι; Τι όμορφα και γλυκά τραγουδούσαν, όπως ταίριαζε
στον κάθε νοικοκύρη, πέρισυ η Ελένη, η Μαρία, η Βαγγέλη
με την Κική. Πολύ τις θυμάμαι και δεν τις ξεχνώ. Κοίταξε,
καψούρι μου, όταν γυρίζετε μέσα στα καπνουδερά, στις
ταράτσες, να μη σε πνίξουν οι μαλλιούρες (ψείρες). Εγώ τις
ζεματάω μόνος μου. Έχω πια συνηθίσει. Μόνος μου πλένουμαι
και καθαρίζουμαι και κουμανταρίζουμαι.
Σε φιλώ, ο αδελφικός σου και φίλος Μπάμπης
Από το βιβλίο του Γ. Α. Μποσινάκου, Οι μικροί βιοπαλαιστές
ΤΣΙΓΓΑΝΟΣ
ΤΕΧΝΙΤΗΣ